[Życiowe drogi]

Do książki zapomnienia
udawać siostrę cienia
albo naprawiać świat od korzenia
spełniać swe dziecinne marzenia

Jak porzucony ciapek
żebrać o kilka kanapek,
albo jak szczęściarz ze zdrapek
uzyskać fortuny ochłapek.

Jak biedaczek ateista
korzystać z życia i tańczyć twista,
albo jak chrześcijan-pianista
cierpieć, by przyszłość była świetlista.

Wybrać drogę sprawiedliwości,
by cierpieć do upadłości?
Czy drogę szczęścia i oszustwa
gdzie pieniądz rodzi się od nieróbstwa?

[Lek na raka]

Gdy wszyscy odchodzą,
zewsząd mną gardzą
kłębi się myśl, że jestem sama,
pomocną dłoń wyciąga mama

Gdy świat dziwaczeje
i ze mnie się śmieje
jak pancerna brama
obstaje za mną mama

Gdy każdy ma mnie gdzieś
i nawet w obojętny jest pies
czuję się niekochana
o uczuciu przekonauje mnie mama

Gdy świat się skończy
i żywot zakończy
w niebiańskiej bramie
będę przy mamie

I choćby z godziną
nie było nieba
będąc z rodziną
nic mi więcej nie potrzeba.

[w kabłkowym ogrodzie]

Błyszczący ogród czerwienią
i rój tęczy nad nami,
wszystkie kolory się mienią,
a my spacerujemy ich śladami.

Kwitnie jabłonka w ogrodzie,
czerwieni się od soku jabłkowego,
tak jak ja będąc w trwodze,
doznając uczucia niebiańskiego.

Zmysłowo pieścisz okolice twarzy,
unosisz mnie dotykami
i tak starsznie mi się marzy,
by wiecznie żyć między obłokami.

Owoc rozkwitł i błyszczy,
jak nasze uczucie w tej chwili,
lecz związek wszystko niszczy,
bośmy zbyt dużo nagrzeszyli.

Zgodnie z definicją Newtona
spada jabłko przyciągane,
a ja jako twoja żona
z czasem przyciągać przestanę.

Więc spotkamy się za rok
i poczekamy na rozkwit jabłonki,
na dojrzały, jabłkowy sok,
powrót czerwonej biedronki.

[Wiersze o miłości]

cena miłości

Ona go kocha
on ją nie
co z tego wyjdzie?
każdy wie...
Ona spróbuje
powie mu co czuje
on ją wyśmieje
uśmierci jej nadzieje
Ona załamana
noc spędzi płacząc
poduszkę ze złości mnąc
pięścią w ścianę waląc
On... jakby to nie znaczyło nic
będzie z niej kpić
pozostawiąc w jej psychice
na miejscu miłości...grobowe znicze

[Wiersze o miłości]

Błyszczący ogród czerwienią
i rój tęczy nad nami,
wszystkie kolory się mienią,
a my spacerujemy ich śladami.

Kwitnie jabłonka w ogrodzie,
czerwieni się od soku jabłkowego,
tak jak ja będąc w trwodze,
doznając uczucia niebiańskiego.

Zmysłowo pieścisz okolice twarzy,
unosisz mnie dotykami
i tak starsznie mi się marzy,
by wiecznie żyć między obłokami.

Owoc rozkwitł i błyszczy,
jak nasze uczucie w tej chwili,
lecz związek wszystko niszczy,
bośmy zbyt dużo nagrzeszyli.

Zgodnie z definicją Newtona
spada jabłko przyciągane,
a ja jako twoja żona
z czasem przyciągać przestanę.

Więc spotkamy się za rok
i poczekamy na rozkwit jabłonki,
na dojrzały, jabłkowy sok,
powrót czerwonej biedronki.