Daria Rajewska - Cleo

temat odwieszamy jasne...bo co tu więcej pisać?

mam zimne dłonie spojrzałeś mi w oczy tak niedawno i ogrzałeś je mam zimne serce gdy jest samo otworzyłam je tak niedawno przed Tobą mam zimne stopy ziemia była taka ciepła gdy stałeś tak niedawno obok mnie mam zimne spojrzenie płakałam cicho gdy poznaleś mnie tak niedawno calkiem zmienioną....

rozumiem że rymy typu -eś były całkowicie zamierzone i nawet nieżle to wyszło,chociaż za dużo tego ale może byloby ciekawiej gdybyś poprzeplatała inny rodzaj rymu i wybrać tylko dwa....byloby interesujące....a treść? - podoba mi się ostatnia zwrotka....

nie chciałabym żeby ktoś mną tak zamanipulował.......tak jak w Twoim wierszu.....bardzo ladnie to przedstawiles....podoba mi się

by Cię dotykać stanę się... deszczem by spływać tysiącami pocałunków po Twoich policzkach zaklęta w male kropelki wiatrem by owiewać Twoje ramiona mgłą by otulić Cię z każdej strony ogniem by w jego blasku widzieć iskierki w Twoich oczach by dać Ci dużo ciepła wodą byś mógł zawsze doplynąć tam gdzie chcesz słońcem które rozpogodzi Twoje życie światłem które oświetli Ci drogę ciemnością w której możesz się skryć muzyką przy której możesz tańczyć i ciszą w której zasypiasz tak bardzo tym wszystkim dla Ciebie pragnę być...

Bardzo ładny ten Twój start na naszym org.poezja....czujesz klimat...wiesz jak pisać żeby miało sens...ale pisz pisz....czekam na dalsze dzieła:)

no tośmy się doczepili tych trupów i aniołów....haha...ale jestem tym razem pod wrażeniem i rzeczywiście podoba mi się Twój wiersz!

zimny, bez życia, w zapomnieniu zastygły w bezruchu ciepły jak ogień w zimną noc unosi się promień nad grobową płytą jak możesz do mnie mówić? - pyta Trup "anielskim głosem zaśpiewam dla ciebie w twe serce wniknie ogień mój podam ci dłoń, zabiorę stąd będzie ci lepiej w moim Niebie" nie zrobisz tego, nie potrafisz, nie wierzę w ciebie - krzyczy Trup "powiedz w co wierzysz? w przegnitą ziemię? w ciemność i nicość? jaką miarą mierzysz?" odejdź! ja cię nie słyszę, nie rozumiem nie rozmawiamy, zniknij - błaga Trup "czy chcesz tu zostać i pod płytą tkwić? nie miałeś marzeń ani celów? zabrakło serca wśród serc milionów? pozwolisz swemu sercu gnić?" zostaję "zostań" ciepło zanika, znów wraca ziąb paruje ziemia mgła mroczny cmentarz otula słowa Anioła skroplone na płycie budzi się Trup i krzyczy - wróć wróć mój Aniele i weź mnie do siebie!!!

Człowieczeństwa nie zmierzysz żadną miarą...ono upada a my wracamy do punktu wyjścia...to bolesne...ale chyba wszyscy przestaliśmy być ludźmi skoro tak niewielu z nas potrafi wykorzystać to, że jest człowiekiem...i jak zwierzęta jak roboty bo prostu tylko istniejemy...przyzwyczajeni do tego co mamy czego mieć nie możemy...nie robimy nic by to zmienić...nie chcemy wydobywać z siebie myśli......nie zadawaj sobie takiego pytania ale żyj tak jakbyś był najlepszym z ludzi, nie na zewnątrz ale w środku...

W takim razie naprawdę wiem o czym piszesz...mam ten pryzmat...rozumiem...to nie są głupie teksty...licz się ze zdaniem tych którzy potrafią je zrozumieć...ja potrafię!A jakie jest moje zdanie ? Wiersz mnie zatrzymał na moment ... naszkicuje go...namaluję...z Twojego papieru na moje płótno...

I widzisz ! Wiedziałam, że potrafisz! Nie chodzi o to żebyś tak pisał, bo przecież każdy ma swój styl prawda, każdy czuje zupełnie coś innego i w danym momencie coś innego chce przelać na papier.....ja to szanuję u każdego, mogę dorzucić parę sugestii co bym zmieniła a co mi się podoba...bardzo się cieszę, że mnie zrozumiałeś.......ja będę czekała na Twoje komentarze do moich wierszy.....:) Mówisz, że jestem Anioł.....trochę mi do Anioła brakuje wrecz czasem też czuję sie martwa z bagażem potrzebnych niepotrzebnych doświadczeń, które się kumulują w głowie...i nie chcą odejść...i nie chcą pozwolić na odrodzenie a jak rozmawia Anioł z Trupem? mają sposoby...mimo wszystko...

To co napisałeś...to właśnie jest to co chciałam przeczytać napisane przez Ciebie! Nie zmuszam Cię wcale do oceny według wrażliwości....jak każdy masz swoją, a każdy ma inną wrażliwość.......musisz to po prostu zrozumieć, że czasem można nie rozumiejąc lub nawet nie starając się zrozumieć dokopać czyjemuś sercu.....a sam przecież masz serce...wybrakowany??? nie sądzę!!!

Ja ten wiersz zrozumiałam szanowny autorze...wiem o jakiej prawdzie mówisz i zgadzam się że to prawda...jak najbardziej....podjechałam jednak pod rym calość Ci weszła w kupę nawet dobrze...i nikt się nie wydurnia!!! kolego poproszę abyś może Ty również doszukiwał się sedna wiersza gdy trzeba a gdy trzeba zwrócił uwagę na uczucia....jeśli jesteś "poetą" powinnieneś wiedzieć że są wiersze dające do myślenia "ciężkim głowom" i są te lekkie Twoim zdaniem banalne i nic nie przedstawiające lecz ładnie napisane dotykają "lekkich serc". Może czasem spójrz sercem a nie ciężką głową jeśli potrafisz!!!! A wierzę że tak....

Bardzo podobna tematyka do mojej...w takich doliniarskich uniesieniach...heh...powstaje coś ciekawego lecz wciąż smutnego z pytaniami o naszą drogę i cel....trzeba jednak odnaleźć nadzieję i zaraz później napisać sobie optymistyczną odpowiedź to pomaga...spróbuj i wtedy odnajdziesz drogę

Sen niczego sobie...przelany na papier...fajnie!Tylko jakoś tak przerażający nie boisz się takich snów? zobacz mój wiersz :"Czy boisz się takich snów?" będzie odpowiedzią:)

krytykiem być należy umieć, patrzeć nie sobą lecz kimś trzeba spróbować czasem zrozumieć piszącego na nic próżne komentarze gdy się nie ma uczuć w darze gdy ktoś ględzi innym wiele nie wie co to przyjaciele kto nie skrytykuje nigdy siebie!!! a ja jednak wierzę w Ciebie

Wiersz bardzo wznoszący, zakochany.....całkowicie Twój...jeśli to wspomnienie to pozostanie na zawsze w Tobie :) A Pan drogi Panie Dyapanazy widzę że ma Pan dużo do powiedzenia...szanujemy krytykę najbardziej jak można ale jesli człek nie odczuwa żadnych emocji ani uczuć nie posiada...niech nie krytykuje - taka moja rada!!!

Twoje emocje są podobne do moich i bardzo mi bliskie...podobnie obserwuję świat...a to co zaobserwuję lub odczuję...o tym napiszę lub to namaluję...

dużo w nim uczucia...płynącego prosto z Twojego serduszka...

drogi Dyapanazy Z. "być" dla kogoś nie zawsze oznacza mękę, jeśli dla Ciebie być dla kogoś przyjacielem jest męczące - współczuję...zarówno Tobie jak i Twoim przyjaciołom może właśnie dlatego nikt jeszcze nie napisal dla Ciebie czegoś takiego...pomyśl...

czy boisz się snów? z których brutalnie zrywa nas świt tych porywających zupełnie niespodziewanych zasnąć od nowa nie pozwalających gdy słowa przez ten sen w niewiedzy wyrywane gdy w przebudzeniu trzesz oczy zapłakane gdy strach wstrząsa twym ciałem przy blasku księżyca i gdy o to co się śniło nikt Cię nie zapyta czy boisz się takich snów?

Ależ jest dobrze i to nawet bardzo we wszystkich Twoich wierszach...zresztą wiesz bo Ci o tym piszę....małe potknięcia zdarzają się czasem wszystkim nam...i po to sa te komentarze:):):)

a jeśli by tak zniknąć? stać się wspomnieniem słowem "kiedyś" przeszłością może dźwiękiem krótką radością głowy skinieniem a jeśli by tak zaistnieć? stać się marzeniem celem wszystkiego może szczęściem odległym dzikością serca miłości spełnieniem a jeśli by tak ten cel i wspomnienie połączyć w jedno moje istnienie czyż Twoje oczy i Twoje ciało takiego istnienia by nie zechciało?

ładnie napisane o nas kobietach...ale "zwiewać" przed nami...to mi sie zdecydowanie nie podoba....wyraz zbyt pospolity do całej reszty i mi tu nie pasuje.......;/

gdy światła zgasną gdy wokół zapanuje mrok na scenie stoisz spuszczony wzrok do drzwi się pcha tłum poruszony a ty stoisz na scenie wzrok spuszczony aktorem na swej życia scenie dziś się stałeś wtapiasz myśli w swoją rolę czy dobrze ją zagrałeś? już światła zgasły już wokół zapanował mrok stoisz wciąż na scenie podnosisz wzrok teatr puściutki stał się w jednej chwili grałeś w tej scenie? czy ktoś się pomylił....