Miłośniczka poezji

Być wolnym jak ptak, Wciąż lecieć wśród gwiazd, Pośród zapomnienia w horyzontach Gdzieś, hen w krainy buczynowe, Hen w świat daleki gdzieś Za morza i oceany, gdzie Miłość błogiego uśpienia Króluje co dnia, a w nocy Rozpacz tęsknego serca.

Gdzieś za wodą, za zieloną Pośród tysięcy ludzkich niezapomnianych Tylu lat. Gdzieś daleko tam gdzie Wszystkie drogi koniec i początek mają. Pośród tylu mórz i burz tam jest wszystko Czego pragniemy. Nie ma tam tylko nas, Bo wyjechaliśmy w daleką podróż ta, A stamtąd przesyłam słowa te: Napisze do Ciebie list z dalekiej Podróży. Może pocztówkę lub parę słów. Że kocham i pozdrawiam, że tęsknie i czekam Kiedy spotkamy się. Już nie wiem jak długo Czekać mam. Brak mi Ciebie co dzień. Bez Ciebie smutno mi i źle. Już wiem, Że niedługo razem będziemy. A ciemna noc Zapali się tysiącem lamp., niebieskich Świateł i milionami ludzkich serc.

Wieje wiatr, zimny wiatr Wietrzna noc, zimna noc Idą razem on i ona przez tę noc. On ją trzyma, ona mówi: Kocham ja, kochasz ty. Ona płacze, on ucisza. Wieje wiatr, zimny wiatr Wietrzna noc, zimna noc Idą razem on i ona przez tę noc. On przysięga, ona wierzy, Ona pisze, on dyktuje. Szli tak razem tą aleja, Gdzie liściaste rosły drzewa. On ją woła, ona milczy I już nigdy nie usłyszy, Bo już razem nie ma ich. On jej szuka, ona jego, Lecz zginęli w wietrzną noc. Tylko dusze się szukają, Bo przysięga wieczna jest.

Jestem ja łza zaklęta w morzu niepewności, Jedno jest światem a drugie piekłem, W życiu różnie bywa ale ja wiem że tyko Miłość ma w nim sens, ona nadaje jemu sens, Którego tak pragniemy, a którego nie potrafimy odnaleźć Wszystko co było jest jak mgła ulotna o poranku. Znika gdzieś w przestworzach pozostawiając spokój błogiego uśpienia. Gdzieś daleko jest ktoś kto pragnie Cię jak ty tego chcesz, Ale on nie będzie długo czekać, bo świat znika w przestworzach I nie potrafimy go zatrzymać bo czas tak ulotny jest Jak motyle na wietrze, jak wiatr w konarach drzew, Który gra melodii tysiące o poranku i o zachodzie Słońca, które przynosi dzień i noc by móc razem ze sobą być Pośród zapomnienia żyć i do przodu brnąć w to co pozostało Jeszcze nie zdobyte i nie osiągnięte, co tak dalekie jest. Czasem trzeba przystanąć by ta walka i poszukiwania Nie zgniotły nas swym ciężarem niepewności i cierpienia. Wszystko co jest, jest jak sen który realnym staje się Byśmy mogli żyć pośród tysięcy ludzkich istnień, Które w zapomnieniu giną. 31.08.2007 rok

Te liryki te słowa Twoje gesty cały ten świat Chwile dwie tysiące dróg Które tak poplątane są Jedna łza co spływa Ci po policzku Ocierasz ja rękawem bluzki swej W której tysiące dziur zapomnienia jest One przypominają Ci to co było i to co będzie Twą samotność która tak bardzo boli Cię Twe życie które tak puste jest Nie ma w nim nic ani nikogo kto poda pomocną dłoń Kto pomoże kiedy będzie Ci źle Kiedy świat odwróci się i odejdzie w zapomnienie W milczeniu pozostaniesz sam i tak będziesz stał Nad przepaścią swego losu który tak ucieka w dal Próbujesz do przodu kroczyć ale nie wychodzi Ci to Jeden krok w przód i sto w tył robisz szukając ukojenia Dla swej duszy która cierpi w samotności katusze Z tęsknoty płacze całe dnie a w nocy szuka ukojenia Którego odnaleźć nie potrafi nie ma już nic Pozostały Ci tylko krople dwie łzy tęsknoty tej Jednej którą tak kochałeś z którą tak szczęśliwy byłeś Która twą miłością była odeszła już w dal nie powróci już Nie szukaj jej bo to nie ma sensu Bo świat dalej biegnie przed siebie I nie zatrzyma się w milczeniu tym

Tych kilka słów tak zaklętych wciąż Twe spojrzenie pełne łez Chwila tak ulotna jest Smutek wciąż króluje w twym sercu Nie potrafisz go pokonać Świat w którym przyszło nam żyć Wciąż ucieka w dal nieubłaganą Gdzieś gdzie nie ma nic Pustka tam wciąż jest Próbujemy tam odnaleźć nasz dom Nasze życie które zaklęte przez czas jest Szukamy wciąż szczecią bram Których odnaleźć nie potrafimy Podnoszę twoją dłoń która tak zimna I obojętna jest przykładam ją do mej twarzy Czuje jak zaczyna żyć w tobie nowe życie nowy świat W którym razem będziemy tam w którym nie ma nic Tylko nasze serca biją tam tak Samotne i tak puste wciąż Tęsknota w nich tak ogromna jest za niezwyciężonym I nie zdobytym światem tym obok którego Co dzień przechodzimy nie spoglądając na siebie A nasze serca zaklęte w milczeniu pragną krzyczeć To jedno słowo co zmienia cały świat Co pozwala mu dalej biec aby Odnaleźć przeznaczenie swe Dogonić los co zmienia się który nieubłaganie dalej trwa Pragniemy odnaleźć siebie Ale czekamy wciąż na to co wydarzy się Na chwile milczenia w której Nie ma już nic tylko nasza samotność Pustka nieubłagana która tak boli nas Próbujemy ją pokonać i dogonić świat w samotności tej Nasze dłonie splotą się w tym śnie Który jak bajka piękny jest Radośnie kończy się zaczynają w nas serca bić Tym mocniej i bardziej śnimy ten piękny sen

Tacy jak my, my jak wszyscy, wszyscy inni niż my. Jak po tej drodze iść. Kiedy nie chce Ciebie nikt, kiedy słowa te rania nas. Tacy jak my, my jak wszyscy, wszyscy inni niż my.

Nadzieja moim panem, panem moim jest. Ja dla niej pragnę żyć, tylko ona daje mi sens i wiarę. Miłość twoja tak wielka jest. Tak pragnę z tobą być kochanie. Przez życie z tobą iść. Do końca dni przy tobie być. Tyś miłością moją jest. Z tobą mogę wszędzie iść. Dla ciebie pokonać najgorszy lęk. Tobie jedynemu powiedzieć co na dnie mego serca skryte głęboko jest. Zatańczyć razem pośród burz. Bądźmy tam szczęśliwi razem. Nasza miłość przetrwa wszystko nawet tę burzę co wisi nad nami. Słońce zagości w nas.

Szumią ptaków skrzydła poranne, Płyną lasem zielonych par srebrzyste liście. Cały świat jest grzechu wart, a wszystkie słowa są jak najdroższe klejnoty, Których nigdy nie dostane, bom człowiekiem jest, a nie Stwórcą tego świata. On ochrania nas i schronie daje nam byśmy mogli żyć. W radości i spokoju pośród tysięcy ludzkich istnień.

Życie jak koło toczy się. Raz lepiej, raz gorzej jest Czasem smutno, a czasem Ci wesoło jest. Każda chwila bez Ciebie jak wieczność trwa. Słów twoich brak mi, potrzebuję ich Jak kwiaty wody, jak wiatru ptaki. W życiu piękne są chwile. One tak krótko trwają. A w pamięci tak długo pozostają. Bez Ciebie smutno mi i źle. Pragnę byś był przymnie znowu, Swym ramieniem objął mnie I szeptał mi do ucha kilka czułych słów. Chcę poczuć twój zapach, Zatracić się w marzeniach. Że zawsze będziemy razem i już.

Lustra, lustra a w nich Twe odbicie, Twój uśmiech w nim jest. Twe oczy pełne łez, Łez radości i szczęścia. * Łeska, łeska, łeska, łeska, łeska Już się w oku zakręciła Ze wzruszenia, z radości. A w nim moja twarz, tak promienna I szczęśliwa, tak zakochana wciąż jest. Ona poszukuje Ciebie, bo Ty tak daleko Ode mnie jesteś. Wciąż uciekasz W nieznany nam świat. Przez horyzont biegniesz drogą. Do słońca dojść pragniesz by szczęście mi dać. * Łeska, łeska, łeska, łeska, łeska Już się w oku zakręciła Ze wzruszenia, z radości. Odnalazła w końcu Ciebie. W zapomnieniu Lustra stoją. Już nie widać w nich naszych Twarzy, naszych dziecięcych twarzy. Tylko czas, który nas połączył. Chwile piękne jak motyle, które w nas Wiecznie trwać będą. * Łeska, łeska, łeska, łeska, łeska Już się w oku zakręciła Ze wzruszenia, z radości. Chwile jak marzenia są, jak sen, Który pozostanie nigdy niespełniony, Tak odległe a jednak bliskie. Tak bardzo nam potrzeba ich, Bo bez nich nie da się żyć. One nadają w życiu sens. Pomagają nam razem być i żyć. * Łeska, łeska, łeska, łeska, łeska Już się w oku zakręciła Ze wzruszenia, z radości.