Doli Exceptio

nie świecą gwiazdy nade mną zabrał mi je Edison tylko garść na kołderce zostawił wyblakłych światełek sztucznie prawdziwe migotki prawa nieprawdy mieniące mamią swym płowym blaskiem nad nami zaś świecą latarnie mocnym żółtym światłem choć to pod nimi najciemniej ja tej ciemności się boję żywa jest jakaś i cicha i nie odchodzi jak zwykły koszmary choć ściskam mocno Pana Misia oddaj mi moje gwiazdeczki niedobry panie Thomasie ja zwrócę ci twoje latarnie albo się zaraz rozpłaczę

Też się cieszę ze srebra, ale jak to stwierdziła moja koleżnka niektórzy nasi reprezentanci podczas wręczania medali wyglądali jakby ich Giba ciężarówką przejechał. To chyba jednak kiepski pomysł, żeby wręczanie medali odbywało się zaraz po meczu finałowym. W ten sposób odbiera się srebrnym medalistom trochę należnej im w końcu radości. Bo jak tu się cieszyć zaraz po porażce:/

Czy przetrwamy?- pytam. Nic nie trwa wiecznie. Nie ma już złotego globu, pod którym rozgrywały się tragedie Szekspira ani nawet srebrnego czarno- srebrnego ekranu, gdzie królowała Marlena Dietrich. Nam pozostały krzemowe sit- comy. To tu rozgrywają się współczesne tragedie budzą uczucia wielkiego formatu gazety: Esmeralda zdradza Antonio z Gyermo - on ja z Luccesitą, Dudek zdobywa uznanie na Śląsku, a Kowalski znów wygrał sto tysięcy. Czyż nie osiagnęliśmy wiele?- pytam. Oh, si seniorita, po wielu latach starań naszym alchemikom w końcu udało się zamienić złoto w piasek. To już dużo.- dodaje.

Ten ekran to się tak przez przypadek wplątał( wiem, że nie powinno). Krzemowy, Si, być musi, tak mnie sie przynajmniej, si, wydaje. dzięki za pomoc, pozdrawiam doli exceptio.

Czy przetrwamy?- pytam. Nic nie trwa wiecznie. Nie ma już złotego globu, pod którym rozgrywały się tragedie Szekspira ani nawet czarno- srebrnego ekranu, gdzie królowała Marlena Dietrich. Nam pozostały krzemowe sit- comy. To tu rozgrywają się współczesne tragedie budzą uczucia wielkiego formatu gazety: Esmeralda zdradza Antonio z Gyermo - on ja z Luccesitą, Dudek zdobywa uznanie na Śląsku, a Kowalski znów wygrał sto tysięcy. Czyż nie osiagnęliśmy wiele?- pytam. Oh, si seniorita, po wielu latach starań naszym alchemikom w końcu udało się zamienić złoto w piasek. To już dużo.- dodaje.