Jacek_Suchowicz

poważnej krzywdy nikomu nie czynią lecz pokłuć mogą niesamowicie są jak ta kotka podrapią z siłą potem kochają przez całe życie :)

czemu tutaj - dawaj piętro wyżej!!!

rozdawał byś miłość kłując kolcem róż możesz przyjemniejsze sposoby znaleźć rozważam co czynisz no i zapytam cóż czy twoim marzeniem doskonały harem :)))))

Bożenko tak sobie rozmyślam na temat wiersza i dochodzę do wniosku że najprościej jest zapytać: "Ile sztuka waży?" i przypomniałaś mi czasy kiedy pracowałem w urzędzie gdzie był wydział kultury i sztuki. Pracował tam kolega jako kierownik wydziału i koleżanka jako pracownica. Gdy wychodzi w teren zawsze leciał komentarz " idzie kultura ze sztuką". A "sztuka" była przesympatyczna - szczupła. Taką "unieść sztukę" to sama przyjemność:))))) Serdecznie pozdrawiam Jacek

choć wszyscy chcąc przysiąść by myśli wyrzucić wymienić nadmiary już zużytych słów czasami się nie da gdy ktoś bardzo głupi powtarza co kazano a kot mruczy już :))

gdy bliskość zadbana nigdy nie opada rozkwita jak bukiet najpiękniejszych róż więc słowem podlewaj z czułością zagadaj odpłaci miłością tylko temu tu :)

nie każdy parasol uchroni przed deszczem a ślady rozmyte potrafią powiedzieć kobieta gdy wraca głośno krzyczy "jestem" odchodzi nie wiesz kiedy - nie widzą sąsiedzi pozdrawiam

Nie trzeba zaraz w tańcu się zatracać, lecz ponad plejady wznosić się wypada. Po nieboskłonie delikatnie hasać, co chwila wznosić się, aby znów opadać. A gdy się niebo rozedrga rytmicznie i wszystkie wozy pognają w nieznane, powoli wracać do koronek ślicznych, słysząc szept czuły: "Ty moje kochanie". Słodkie znużenie każe się przytulić, do miłych wzgórków tiuli i koronek, aby z blaskiem Wenus w drogę wyruszyć, poznawać piękno, wręcz dla nas stworzone. Spod nóg uciekają gwiazdy drogi mlecznej, oznajmił zorzą nadejście poranek. A my powracamy z przestrzeni bezkresnej, słysząc czuły szept "Ty moje kochanie". Urokliwy szept słów zaczarowanych sprawia, że doba staje się sukcesem. Perfekcyjna praca niby opętany, do kochanych słów - gnasz stale się śpiesząc.

chrzest czyli zmycie grzechu pierworodnego przyjęcie do grona chrześcijan na ziemską drogę dary od Niego jak dla własnego dziecka :)

Też tak uważam:))))

@andreas niestety ale to prawda nasza ambicja ułatwia nieświadome wejście do tego wyścigu dzięki facet jak nie może spojrzeć na swoją twarz w lusterku to właśnie przez zarost:))) Pozdrawiam

czasami bywa kwiaty więdną choć dane były bardzo szczerze może przyjęto je z niechęcią lub obdarował nimi nie ten to trudny temat nie docieczesz drążenie może zwieźć donikąd a więc odpuśćmy w dobrej wierze i na nic więcej już nie licząc :)

trzeba sztuki grać z podtekstem i miast gadać coś powiedzieć scenki ważyć intelektem i dla znawców i gawiedzi uwspółcześnić sztuki Mrożka Nowaczyński dziś się kłania Kobylina kpina ostra aktualna już do grania niechaj chichot mknie po sali płynąc z gardeł a nie z losu już publika nie nawali wolność słowa raj dla oczu :)))

bo poezja praktycznie jest wszędzie na co wzrok Twój padnie przypadkiem stado kaczek koniaczek łabędzie oraz zmarszczki co stały się faktem wena czeka cierpliwie w serduchu by pozwolić na papier się wylać albo zagrać dźwiękami Twych uczuć wtedy milczysz przeżywasz te chwile :)))) Serdecznie pozdrawiam Jacek

współczuję rozkładam ręce bo przecież pomóc ni jak nie mogę wieczorem gorącym sercem wspomnę Ty możesz pomóc Boże lecz On mi nic nie odpowie i planów swoich nie zdradzi jedyne co chodzi po głowie zaufać że wciąż nas prowadzi pozdrawiam

choć mistrzowie ze świata zniknęli ciągle żyją w piosenkach i wierszach i potrafią uskrzydlić pragnienia wszelkie bóle swym pięknem pomniejszać :)

wszystko z nadmiaru wina te skrzydła połamane i język co się plącze milczenie dziś nad ranem w przestrzeni zapach mięty bezgłośny krzyk oddechów i dymek z papierosów ulotny szczęścia rechot :)

to fakt że ból nas często łączy a jeszcze bardziej problemy wspólne idąc niesiemy krztusiec suchoty i każdy śpiewa tak jak umie

póki jesteśmy tutaj czas nie zapomni o nas zabiera nas kostucha materia tak stworzona :))

a ten jesienny mężczyzna i

a jednak są tacy co tworzą ciężary dźwigając na co dzień sterani wieczorem siadają i piszą i grają jak mogą jak twierdzą dostają powera by z rana zawalczyć ze światem o byt swój o szczęście co nieraz mamiącym okaże się kwiatem po ludzku zrozumieć nam trudno materia nie pojmie cierpienia a ono być może kształtuje i po coś chce stale nas zmieniać Pozdrawiam

ech senne marzenia nieliche splątane gdzieś tam z realem czy jutra bezradne przed świtem są dla nas - czy nam się wydaje? pozdr.

widać salonów ci się zachciało w swojej przekorze nie pragniesz strzech elity dawno już zburaczały słoma prymityw i tani gest faktem że dzisiaj strzech nie uświadczysz eternit także już z dachów znikł lecz gama blach wyciętych w kształty i ocieplone są także drzwi na tej rubieży odnajdziesz ludzi dla których życie ma głębszy sens rozmowa z nimi wiarę przywróci zainspiruje przepiękny wiersz :)))

komentarz w temacie powyżej :)))

inspiracja Leny mężczyzna siedzi na konferencjach podejmuje decyzje po aktualnej linii od dawna nie widział swojej twarzy w lusterku rozdźwięk między tym co chce zrobić a tym co musi zrobić przyspiesza kolejny zawał ale na pierogi i inne wydatki wystarczy przynoszą radość słowa "Kocham cię" żony "Kochany tatko" i motywują do pracy chłop jak roślina potrzebuje aby dopieścić i zadbać