a_angel

hmm...podoba mi się, czytalnik wyłapuje powoli fragmenty ukladanki, ktore po przeczytaniu calości tworzą pewną całość

jest zbyt banalny, treść nie ma nic intrygującego w sobie... formula jest dość słaba...

pochowałam ją żywą w trumnie rozpaczy a ostatnie tchnienie życia zabiłam garstką beznadziei którą sypnęłam na grób umarła naiwna dusza i choć ja ją zabiłam była samobójczynią

Odgadłam barwę Twych oczu, wiesz? Nie ma w nich błękitu, bo nie ufasz Nie ma w nich zieleni, bo zgubiłeś po drodze nadzieję Nie ma w nich brązu, bo brak Ci dojrzałości jesieni Ale wiesz… One mają odcień szarości, bo takim kolorem malujesz swój świat

Wspomnienia opadają jak płatki róż Starannie dotykając drżącego serca i duszy I nigdy nie pokryje ich przyzwyczajenia kurz Bo miłość wszelką rutynę kruszy Zbieram zachłannie każdego fragmentu przeszłości płatek By przypadkiem nie przeoczyć tego najmniejszego zapakuję to wszystko na mojej tęsknoty statek Którym przypłynę do portu serca Twego I choć teraz jesteśmy daleko od siebie A los znów każe łzami za szczęście zapłacić To wiem, że spotkamy się niedługo we wspólnym niebie I już nigdy nie pozwolę sobie Ciebie z oczu stracić

Drżący głos słowa gubiące sens w głowie myśli dym stąpam nad przepaścią rozdzierająca tęsknota scalająca miłość lecz w tym wszystkim jest i pewność bycia kimś, do kogo wreszcie uśmiechnęło się szczęście...