[Ty jesteś]

Bruk miłości zawędruje pod drzwi,
zapuka cichym szeptem i ułoży
głowę na mych kolanach.

Zamknie zapalonym spojrzeniem, ukoi
ból muśnięciem warg i zawładnie
każdym głosem mego serca.

Wyśle palcami otchłań nuty,
stworzy na nowo moich uczuć
trzcinę, której Ty jesteś Stawem.

[Wyrok]

hihihihihihihihihih

[Nie mogłem wymyślić tytułu- proszę o propozycje]

Miłość patrzy jakby się nas bała
Stoi z boku z rękoma w kieszeniach
W usta wkłada papierosa Patrzy w dal
zaciągając się szarym dymem Na twarzy
maluje się smutek lub znudzenie
Nie jestem pewny Maska kobiecości pod
postacią specyfików na twarzy nie pozwala
zapomnieć z kim mamy do czynienia
Miłość czy jak kto woli zlepek wielu
uczuć przydeptuje peta butem
wykonując kaskadę ciężkimi powiekami
Powoli wchodzi na luz dalej konkretnie
pojawia się cynizm ilościowo- penetracyjny
W końcu ta sama miłość bezuczuciowa:
„Tylko bez ironii kotek”

[Być]

może wszedłem na gmach pomyłek straceń
tak płynę głowa pełna wierszy piosenek
książek poetów to nic nie zmienia może
pogarsza sytuację to wszystko tak szybko
i koniec i początek i to co teraz nie ma
dzikie ślady wspomnienia pamiątka błysk
oczu drżenie ciała nie ma już nic nic
ja chcę tylko być prawdziwie szelestnie
tyle przestrzeń moja odpycha poradzić
nie mogę urodzony w pomyłce nie mogę
z nich wyjść błagam pomocy jestem coraz
wyżej dostępny nadal coraz mniej czas

[Wyrok]

zapominając o wszystkim wsłuchiwałem się w wieczór
telefon milczy
myśląc o niewielu analizowałem własne poczynania
serce żebrze
tęskniąc za ciepłem zaznaczyłem siebie rozwojem
ciało gryzie
walcząc za utopię wydałem sobie wyrok
umysł zamiera