Angela Rage

Nie wierzę w nic, a tym bardziej nie w miłość, Nie wierzę w uczucie, jakiekolwiek by nie było, W uściski ciał mówiące "kocham", Ni w stosunki, by nowe życie się zyściło. Nie rozumiem i nie czuję, w jaki sposób, Powstaje trwały związek dwóch osób, Chłopak i dziewczyna, kobieta i mężczyzna, Przyrzekają sobie wiecznej miłości zasób. Nie mnie jednak doświadczyć siły strzały amora, Gdyż do słowa "kocham" nigdy nie byłam skora, Jedność dusz i ciał - wizja idealna, Odeszła ode mnie, niczym rankiem senna zmora. Nie zawróci i nie wróci - taka ma nadzieja, Gdy bezpodstawne nadzieje tylko miny sieją, Ileż razy można cierpieć z tego samego, I wpadać bezustannie w wir szalonego leja? Pora kończyć stary epizod życia, Tyle wątków pozostało jeszcze do odkrycia, Nie myslmy więcej o bólu duszy i serca, Bo miłość to najgroźniejszy ludzi morderca.

Leżąc na łóżku oddychała powoli Powietrze kaleczyło jej drogi oddechowe W każdym mięśniu czuła bicie swego serca Zaciskając zęby, przechyliła głowę Skurczone palce, ścieśnięte nogi Prawą dłonią różaniec tuli do siebie Powoli zamykając oboje niebieskich oczu Szeptała słowa: "Ojcze Nasz, któryś jest w Niebie..." Poczuła ciepło łagodne na twarzy To łzy - miękkie i puszyste jak wełna Rozchmurzyła twarz, uśmiechnęła się lekko Mówiła głośniej słowa: "Zdrowaś Maryjo, łaski pełna..."