Trollformel

w ślimaczym zwoju skulona noga bezdomne niesie echo szum na piasku zalewa przypływ ślady topi słone oko w samotności objęcia ramion krzyżują otwartość zapadnięte wieko przygniata skrytość

gdybym miała ogon merdałabym z radości widzę cię przez chińskie przymrużone spojrzenie macham łapką kocim slalomem nie obchodzę cię

Umieram na czas na pewność grawitacji na oko wiary na słowo prószy kurz na szkielet kalendarza niewłaściwe przywiązanie czekać

SzkłO zmrożone czasem ButeLkowe statki w zielonych wrakach NowE flakony wody morskiej WyleJ jak łuski opowieści

Hej Dekaos! Byli przyjaciółmi, aż sowa padła z głodu.