mariusz ziółkowski

@Mitylene Tak, taki stan ducha, zdecydowanie ułatwia życie. Dziękuję za odwiedziny i komentarz. Pozdrawiam serdecznie.

@Mitylene Pamiętam taką ławkę. Obudziłaś wspomnienia, oj chwilo trwaj... Pięknie. Pozdrawiam serdecznie.

lubię przeskakiwać z tramwaju do tramwaju dobrze że nie zamykają drzwi od pewnego czasu zachody znajdują u ciebie przystanek pozwoliły mi jeździć na gapę i nie muszą trzymać się szyn

@andreas U mnie już jest później i mleczy wokół dostatek. Z przyjemnością czytałem. Pozdrawiam.

@Roma Czytam i czytam i słucham "Rain song". https://music.youtube.com/watch?v=TRt4hQs3nH0&si=d3ZQob3voS9bgq9g Pozdrawiam serdecznie.

@andreas Były czasy, kiedy kolejarze mieli przywileje godne polityków. Pozdrawiam.

@Nata_Kruk oczywiście. Pewnie zrobiłbym podobnie. Dziękuję i pozdrawiam.

@Jacek_Suchowicz Moimi sąsiadami jest rodzina z Ukrainy, której udało się uciec z dziećmi. Opowiadali wiele historii, a każda z nich, to dramat najczęściej dzieci.

@Domysły Monika Bardziej dzieci. Ich świat różni się nieco, od tego nastoletniego. W całym tekście, fikcją jest tylko komputer. @Mitylene Tak, masz rację. To autentyczne myśli 7/8 latka z przełomu lat 60/70. Każdy chyba w dzieciństwie, miał jakieś swoje bezpieczne miejsce, czasem tajemne lub ulubione. Dziękuję za komentarz i pozdrawiam serdecznie.

@Domysły Monika Mój naprawiał parowozy. Również "odszedł", dawno temu.

@Rafael Marius Były popularne na wsi albo tam gdzie nie sięgały wodociągi.

@Rafael Marius "podmiocik" ma 7 lat, jakby ktoś pytał, a ja na siłę też bym się zmieścił. Może pamiętasz jak wyglądały stoły kuchenne z wycięciami na miski, takie z wysuwanymi nogami.

@Jacek_Suchowicz Dziękuję za rymowaną "ilustrację" wiersza i odwiedziny. Pozdrawiam.

kiedy będzie wojna to wejdę pod stół w kuchni i przeczekam albo im powiem że mama ma inne ważniejsze sprawy no i musi wyprasować tacie mundur a w szkole lepiej jak nikt się nie dowie bo nie będzie wuefu dla krzysia to obojętne ma pełno gier w komputerze i wciąż wygrywa

@Wiesław J.K. Ładnych kilka lat temu miałem przyjemność, a właściwie nieprzyjemność doświadczyć niesamowitego przeżycia. Ma ono wiele wspólnego z treścią Twojego wiersza. Przez kilkanaście minut nic nie widziałem, straciłem kontrolę nad ciałem, podobno byłem nieprzytomny. Jednak dobrze wiedziałem gdzie jestem i co się ze mną dzieje, a także wokół. Czułem potężny pulsujący ból i nie był on fizyczny. Czarny wir jakby na granicy snu i jawy. Tak jakbym czuł walkę mojej świadomości o przetrwanie. Kazała wytrzymać. Nikomu nie życzę, podobnego doświadczenia, choć było niesamowite. Pozdrawiam.

@Wiesław J.K. Bardzo ciekawy temat poruszyłeś i warto przy nim przystanąć. Wrócę, bo nie chcę pisać w pośpiechu. Pozdrawiam.

@Domysły Monika Oczywiście, jest to czytelne. Ja po swojemu, odebrałem treść dwutorowo i fajnie się zgrało. Pozdrawiam.

@Nata_Kruk Dzisiejsza rzeczywistość jest coraz bardziej nienormalna i nie mamy na to większego wpływu, choć może byśmy chcieli. Pozdrawiam.

@Domysły Monika Z przyjemnością czytałem i ze smutkiem muszę przyznać, że te wszystkie cechy i zjawiska znikają wolno w pogoni za nowoczesnością. Świetny tytuł. Pozdrawiam.

@Nata_Kruk Liczyłem na to, że wiersz zostanie właśnie w taki lub podobny sposób odczytany. Cieszę się więc bardzo z Twojego komentarza. Dziękuję i pozdrawiam serdecznie.

@tetu jak dobrze, że się nim podzieliłaś. Znajdzie u mnie w nie jeden wieczór, odpowiednią muzykę i nastrój. Dziękuję i pozdrawiam.

@Alicja_Wysocka Pozostaje więc pisać wiersze. Dziękuję za odwiedziny i pozdrawiam również serdecznie.

@lena2_ Tak dla nich lepiej. Dziękuję za miłe słowa. Pozdrawiam.

@Roma Fajny, jasny przekaz, no i bardzo ciekawa budowa wiersza. Dwie klamry w podobny sposób obejmujące przesłanie ostatniego wersu. Pozdrawiam.

@Wiesław J.K. Dzięki za czytanie. Masz trochę racji z puentą. Jest ona jednak trochę przekorna i wysłana dosłownie tam gdzie piszesz. Pozdrawiam.