Bożena De-Tre

Patron zakonów rycerskich walczy z depresją Imię dostał po dziadku Szczęśliwie Jak on od zawsze w gwiazdy spoglądał Szukał siebie w nich Ich wspólne wieczory pamiętał dobrze, Gdy w niebo patrzyli niezdarnie I milczał dziadek, i milczał on. Uczył się wtedy, jak być Jakubem, bo przecież Jakub imieniem męskim jest. Obrazki z dawnych lat (gdy wszystko było magią) ___ Dziś w niebo patrzy sam Nie ma przypadków – jak mawiał dziadek. Zamyka oczy, szuka swej gwiazdy, spogląda w niebo Znowu jest sam. Kiedy się lękasz, spoglądaj w gwiazdy – słyszy ten ciepły głos. Czasem chowają się za chmurami. Musisz zrozumieć. Wierz i pamiętaj. Może wciąż gdzieś tam są. Nie ma przypadków. Tych gwiazd już nie ma. Zgasły i spadły. I milczy świat. Dziś niebo inne ma konstelacje, inne wibracje. To inny świat. Tęskniący tęsknią – zostały troski i medytacje… ___ Kolejna doba. Kolejny czips zapodziany w pościeli. Mózg wydaje komendy: Siedź i nie ruszaj się. Nie ty wybierałeś. Musisz dać sobie prawo do błędów. Prawo do życia. Do odpoczynku – Tak zawsze dziadek grzmiał – i wtedy milknął, i patrzył w gwiazdy… Jakubie, czas wyjść z tej pościeli. Czas wstać, Jakubie uprzywilejowany. Mówię ci wstań. Już wiedział… usłyszał gwiazdy blask.

@Father Punguenty Można …zdecydowanie tak-:)Właśnie to zrobiłeś tak po mistrzowsku, że też zaczynam kombinować jak??Pozytywny obraz..dziękuję.

@andreas Obyś się mylił.Dziękuję za wizytę..

@MIROSŁAW C. …i odwołać się do historii.Dziękuję Ci bardzo…za czas i refleksję.Pozdrawiam..

Odkurzyć pamięć A gdyby tak raz jeszcze… obudzić się tej wiosny i płaszcz Konrada w celi zrzucony z ziemi podnieść Podnieść na otarcie choćby jednej łzy z wiarą że Polska żyje żyć będzie Gdyby tak raz jeszcze rzucić ten płaszcz Konrada tłumowi jak perłę przed wieprze Niech każdy z nas znajdzie to co zgubił po drodze płynąc do źródła. po nasze po swoje Gdyby tak raz jeszcze obudzić się tej wiosny pochylić się nad guzikiem, co krew rdzą przykrywa tych, co w nas wierzyli i pamięć odkurzyć i poczuć powiew wiosny Przejechać się w tłumie tramwajem i wrocławski rynek odwiedzić Zapachem żonkili, bzu i konwalii zauroczyć się Z wiarą, że rodzi się nowe

Sarna (w jej oczach nie widziałam lęku). Tej wiosny znowu wróciła, choć chłodny jeszcze czas. Jedno głębokie spojrzenie i naturalny jej wdzięk, wrażliwość skrywana w oczach, bez lęku choć płocha przecie. Jakby chciała przypomnieć prawdę znaną od lat… Na świecie nikt nie jest sam. Z dumą uniosła głowę i to głębokie spojrzenie: Patrz! To Oni! Moi tam! Pod miedzą gromadka spora, jakby gotowa do lotu, patrzyła w naszym kierunku, a może po prostu w niebo? A Ona - moja sarenka o oczach nazbyt mądrych, bym wszystko odczytać w nich mogła to, co zgubiłam po drodze, brązowooka, nie plastikowa lala… już była dalekoooo… Wracała do rodziny dumna i majestatyczna. Co chciała mi przekazać tej wiosny?

@Corleone 11 A cóż to jest ta prawda? Widziałeś-:)Chciałabym zobaczyć i zrobić z nią to ….”co Konrad z płaszczem w celi” tak dla przykładu.To są emocje!Osobiste w tym momencie nie mają aż takiego znaczenia…chociaż Wiosna się budzi i wszystko możliwe?!!Pozdrawiam serdzecznie..dzięki za odwiedziny.

@Corleone 11 Raczej emocjonalne-:)Dziękuję za wizytę-:)Pozdrawiam serdecznie.

Piosenka Zosi Przepraszam, chciałam to powiedzieć Ci prosto w twarz. Nie wiedziałam, że słowo żmija zaboli tak. Przepraszam, czasami kłótnia jest potrzebna mnie też. Żmijko, ja chcę kochać Ciebie, jak Ty kochasz mnie. Ja Ciebie też chcę kochać Mamo. Jesteśmy w światach dwóch, choć mamy jeden cel. Ty wiesz, że kochasz mnie, ja uczę dopiero się. Jesteśmy w świecie naszym i mamy wspólny dom. Mamo, odezwij się, ja uczę się wciąż. Może zmienimy grę, wszystko wciąż zmienia się. Opowiedz mi o świecie w którym chowałaś się -Ty Mamo. Kocham Twe opowieści i czasem o nich śnię. Jakie bajki lubiłaś - już wiemy, Mamo, obie. Kto był Twoim idolem pamiętam, choć nie widziałam go. Spójrz - jest nasz kocyk, kartka i kredki i mamy wolny czas. Głowa przy głowie, serce przy sercu, rozpędźmy nasze żale. Jak trampolina na wietrze. Twój trzepak na podwórku, co bliznę Ci zostawił i czasem na nią zerkam… rozpędźmy nasze żale, narysujmy nasze powietrze… też czasem brakuje mi sił, Mamo.

@Bożena De-Tre Za serduszka moje” niedojrzałe ego dziękuje..

@Corleone 11Coś mój telefon namieszał-:) @Bożena De-Tre I widzę że dalej „ sztuczna inteligencja” nie odpuszcza.Już zresetowałam ale nie przeproszę ok-:)Pozdrowie tylko i aż..Dobrej nocy zatem.

@finch Domem.Tak ciekawe przemyślenia..pozdrawiam.

@Waldemar_Talar_Talar Mimo pesymizmu wiara w człowieka zwyciężyła.Przesłanie „ nie lękać się” żyje.Pozdrawiam Waldemarze.

Ego. Dojrzałość przychodzi z wiekiem – powiedziała - schylając się po czerstwy chleb, który zatoczył koło i dotknął bruku. Ma oczy dziecka moja dojrzałość. Chowa się za prochami matki wierząc, że ta ją obroni. Ręce mych przodków zniszczone pracą, by chleba nie zabrakło na polskim stole – - pomyślałam - przyglądając się jej dłoniom, jak mapie. Dostrzega (podgląda) codzienność zza firanki i chce poskładać rozbite ego. Nie potrzebuje już kagańczyka jej dojrzałość. Jest wolna, bo wie, że kropla wysycha, a strumyk płynie w kierunku oceanu. Moje niedojrzałe ego dopiero się uczy.

@Andrzej P. Zajączkowski Dziś tak mało kto pisze..podoba mi się „ barokowa nuta”.Pozdrawiam

@Konrad Koper Poezja kieruje się innymi prawami „ bez praw”-:)Pozdrawiam.)

@MIROSŁAW C. Zależy kto jest adresatem w zamyśle autora!?Dłuższe bujanie nie wychodzi nikomu na zdrowie-:)..ja bym wiersz „ podkręciła”.Ma wymowę. @Bożena De-Tre Ale, że nikt nic nie powinien w tym ludzkim wymiarze,stawiam kropkę.Przecież o to chodzi żeby nie przeszkadzać….-:)

@MIROSŁAW C. Świetny tylko jedna drobna uwaga.Podkreśl zwrot „zanim zatrzepotcze biel skrzydeł anioła” (chcialabym ultramaryny dorzucić.Serio podoba mi się ten zwrot a konsekwencje mogą być jak obrazy „ osmalone” błękitami wszelkiej maści…wyobrażnia moja ruszyła-:)Dziękuję z pozdrowieniem..

@MIROSŁAW C. Nie tak szybko!Zawsze była sinusoida jak pamiętasz..odwilż a słowo wraca do łask.Stało się!?Przynajmiej ja wierzę i ufam że tak jest!

@Dawid Rzeszutek Poezja tańczy w tłumie Dziadów.Plącze swe kroki , podbija rytm . Czciałaby schować się pod pręgierzem.Zabija w sobie ludzki wstyd.Nie jest dla wszystkich……niech tak zostanie!Teraz i zawsze!Potem nic?!

@Wiesław J.K. Tylko nie zabijaj!Rażniej mi z Tobą w tym ludzi pędzie powiedz swej myśli-:)Zostań i uwierz to teraz ten czas przekonaj ją.Serduszko Wam przesłałam…fajni jesteście-:)Pozdrawiam.

@poezja.tanczy Za podzielenie się słowem jak chlebem ,skropione myślą, odwagą Twoją ,gdy po śniadaniu odszukam więcej przemilczę każde marne słowo….Obiecuję-:)Super powroty..pozdrawiam.

@Stary_Kredens Szanuję Kredensy Stare-:)Mają moc…świadomie dojrzałe przemyślenia.Wciąż są Młodymi Kredensami-:)Pozdrawiam serdecznie..