Bożena De-Tre

Sarna (w jej oczach nie widziałam lęku). Tej wiosny znowu wróciła, choć chłodny jeszcze czas. Jedno głębokie spojrzenie i naturalny jej wdzięk, wrażliwość skrywana w oczach, bez lęku choć płocha przecie. Jakby chciała przypomnieć prawdę znaną od lat… Na świecie nikt nie jest sam. Z dumą uniosła głowę i to głębokie spojrzenie: Patrz! To Oni! Moi tam! Pod miedzą gromadka spora, jakby gotowa do lotu, patrzyła w naszym kierunku, a może po prostu w niebo? A Ona - moja sarenka o oczach nazbyt mądrych, bym wszystko odczytać w nich mogła to, co zgubiłam po drodze, brązowooka, nie plastikowa lala… już była dalekoooo… Wracała do rodziny dumna i majestatyczna. Co chciała mi przekazać tej wiosny?

@Corleone 11 A cóż to jest ta prawda? Widziałeś-:)Chciałabym zobaczyć i zrobić z nią to ….”co Konrad z płaszczem w celi” tak dla przykładu.To są emocje!Osobiste w tym momencie nie mają aż takiego znaczenia…chociaż Wiosna się budzi i wszystko możliwe?!!Pozdrawiam serdzecznie..dzięki za odwiedziny.

@Corleone 11 Raczej emocjonalne-:)Dziękuję za wizytę-:)Pozdrawiam serdecznie.

@Łukasz Jasiński Kropka.Za wykład dziękuję.

@Łukasz Jasiński Tak szanowny panie.Mnie już stać na tupet-:)I tu kropkę postawmy bo kłótni nie znoszę a wymiana myśli ma być twórcza.Pozdrawiam.

Piosenka Zosi Przepraszam, chciałam to powiedzieć Ci prosto w twarz. Nie wiedziałam, że słowo żmija zaboli tak. Przepraszam, czasami kłótnia jest potrzebna mnie też. Żmijko, ja chcę kochać Ciebie, jak Ty kochasz mnie. Ja Ciebie też chcę kochać Mamo. Jesteśmy w światach dwóch, choć mamy jeden cel. Ty wiesz, że kochasz mnie, ja uczę dopiero się. Jesteśmy w świecie naszym i mamy wspólny dom. Mamo, odezwij się, ja uczę się wciąż. Może zmienimy grę, wszystko wciąż zmienia się. Opowiedz mi o świecie w którym chowałaś się -Ty Mamo. Kocham Twe opowieści i czasem o nich śnię. Jakie bajki lubiłaś - już wiemy, Mamo, obie. Kto był Twoim idolem pamiętam, choć nie widziałam go. Spójrz - jest nasz kocyk, kartka i kredki i mamy wolny czas. Głowa przy głowie, serce przy sercu, rozpędźmy nasze żale. Jak trampolina na wietrze. Twój trzepak na podwórku, co bliznę Ci zostawił i czasem na nią zerkam… rozpędźmy nasze żale, narysujmy nasze powietrze… też czasem brakuje mi sił, Mamo.

@Łukasz Jasiński Filozofia uczy pokory pomyślałam-:).Proszę.

@Łukasz Jasiński Wiesz „ liberta” dlatego nie dla wszystkich.Nie sprawdza się egzystencjalizm gdy sztucznej inteligencji w nadmiarze.Wiesz…a pewnie wiesz ,bo skoro większość już ogolnie wie … wie?…wiersz „ buńczuczny” i przesolony filozowią nie dla wszystkich i nie na te czasy ale-:)Podobają mi się Twoje przemyślenia poparte wiedzą i doświadczeniem innych.Gratuluję🔥Ps O Twoich nie wspomniałam Podmiocie-:)

@Bożena De-Tre Za serduszka moje” niedojrzałe ego dziękuje..

@Corleone 11Coś mój telefon namieszał-:) @Bożena De-Tre I widzę że dalej „ sztuczna inteligencja” nie odpuszcza.Już zresetowałam ale nie przeproszę ok-:)Pozdrowie tylko i aż..Dobrej nocy zatem.

@finch Domem.Tak ciekawe przemyślenia..pozdrawiam.

@Waldemar_Talar_Talar Mimo pesymizmu wiara w człowieka zwyciężyła.Przesłanie „ nie lękać się” żyje.Pozdrawiam Waldemarze.

Ego. Dojrzałość przychodzi z wiekiem – powiedziała - schylając się po czerstwy chleb, który zatoczył koło i dotknął bruku. Ma oczy dziecka moja dojrzałość. Chowa się za prochami matki wierząc, że ta ją obroni. Ręce mych przodków zniszczone pracą, by chleba nie zabrakło na polskim stole – - pomyślałam - przyglądając się jej dłoniom, jak mapie. Dostrzega (podgląda) codzienność zza firanki i chce poskładać rozbite ego. Nie potrzebuje już kagańczyka jej dojrzałość. Jest wolna, bo wie, że kropla wysycha, a strumyk płynie w kierunku oceanu. Moje niedojrzałe ego dopiero się uczy.

@Andrzej P. Zajączkowski Dziś tak mało kto pisze..podoba mi się „ barokowa nuta”.Pozdrawiam

@Konrad Koper Poezja kieruje się innymi prawami „ bez praw”-:)Pozdrawiam.)

@MIROSŁAW C. Zależy kto jest adresatem w zamyśle autora!?Dłuższe bujanie nie wychodzi nikomu na zdrowie-:)..ja bym wiersz „ podkręciła”.Ma wymowę. @Bożena De-Tre Ale, że nikt nic nie powinien w tym ludzkim wymiarze,stawiam kropkę.Przecież o to chodzi żeby nie przeszkadzać….-:)

@MIROSŁAW C. Świetny tylko jedna drobna uwaga.Podkreśl zwrot „zanim zatrzepotcze biel skrzydeł anioła” (chcialabym ultramaryny dorzucić.Serio podoba mi się ten zwrot a konsekwencje mogą być jak obrazy „ osmalone” błękitami wszelkiej maści…wyobrażnia moja ruszyła-:)Dziękuję z pozdrowieniem..

@MIROSŁAW C. Nie tak szybko!Zawsze była sinusoida jak pamiętasz..odwilż a słowo wraca do łask.Stało się!?Przynajmiej ja wierzę i ufam że tak jest!

@Dawid Rzeszutek Poezja tańczy w tłumie Dziadów.Plącze swe kroki , podbija rytm . Czciałaby schować się pod pręgierzem.Zabija w sobie ludzki wstyd.Nie jest dla wszystkich……niech tak zostanie!Teraz i zawsze!Potem nic?!

@Wiesław J.K. Tylko nie zabijaj!Rażniej mi z Tobą w tym ludzi pędzie powiedz swej myśli-:)Zostań i uwierz to teraz ten czas przekonaj ją.Serduszko Wam przesłałam…fajni jesteście-:)Pozdrawiam.

@poezja.tanczy Za podzielenie się słowem jak chlebem ,skropione myślą, odwagą Twoją ,gdy po śniadaniu odszukam więcej przemilczę każde marne słowo….Obiecuję-:)Super powroty..pozdrawiam.

@Stary_Kredens Szanuję Kredensy Stare-:)Mają moc…świadomie dojrzałe przemyślenia.Wciąż są Młodymi Kredensami-:)Pozdrawiam serdecznie..

@Konrad Koper Wybaczyć sobie.Wybaczyć, że się „ wybaczyło”, chociaż nie powinno.Dobranoc.