Amber

Siedzę w domu i słucham wiadomości, wpadam we frustrację z powodu polityki i działań wojennych — na odgłos gwizdka wychodzę do kuchni, wyłączam gaz i zaparzam herbatę, z sąsiedniego pokoju rozchodzi się Rachmaninow, piano concerto.

Plus dla butonierki:)

@[email protected] Nie ręczę za literki...:) niemniej daje sobie szansę. Pozdrawiam.

zmysłem na ostrzu noża jestem w oczy wpatrzona muszę wyznać nieśmiało to co w smaku wytrawne tylko winem zostało

Przebiśniegi w Twoim pięknym ogrodzie byłyby u siebie:)

Góra słów „O Annie”... bardzo mi się podoba :)

https://youtu.be/vZoViXRuU9Q sympatyczna miniatura:) Pozdrawiam.

sen z tajemnicą i niczym pomiędzy trąca ślad gdzie kończy się promień na miejscu im dłużej zostanie tym bliższy zażyłości z obrazem drgającym w powietrzu

Dobry wiersz, przeszywa na wylot.

Bufon z tego „dzięcioła".

Smutna konkluzja, może nie kończy się na jednym świecie.:))

Smutek jest drzazgą w oku, nie pozwala być zadowolonym (z siebie). Twoje wiersze, to gra w szachy. Czarno na białym obserwuję ich działalność i nigdy nie jestem pewna wyniku, ale zawsze czytam:)

Klimat wiersza pochłania...

@Krzysica-czarno na białym I tak się nazywa dobrze zapowiadający się dzień. Pozdrawiam.

@Sylwester_Lasota Teksty wstawiam do działu „zabawa słowem”, bo często do nich wracam i poprawiam, a więc jest to rodzaj zabawy słowem. Cieszy mnie Twoja opinia, że nieźle piszę, gdyż samemu trudno siebie ocenić. Dziękuję i życzę miłego dnia.

Okres dojrzewania nigdy nie był nie jest i nie będzie łatwym. Dziękuję za wiersz.

przywilej tam gdzie horyzont daje szansę w ciemno rozrzucone kości utknęły w progu na miejscu fortuny dopijasz ostatek jak ty za oknem zatrzymał się księżyc bez planu na wietrzność

@Leszczym Narzekał niedźwiadek że siedzi na gwoździu.:)

opada z letargu rozsiewając myśli w ramach czasu zachodzącego słońca gdzie hipnotyzowany na parapecie księżyc łapie elektrostatyczne sny uwieńczone w bryle dla lunatyków

@[email protected] Dziękuję za motywujący komentarz. Miłego dnia.

w gwiazdach kołysanka rozmyta myślami wiatru pełna miarka roztargniona snami czarna kominiarka kocia z pazurami usta bezdźwięk toczą nie zajmując miejsca gdzie świty już mroczą na widok topielca zagubiona barka imituje walca nierówno przemaka ściema i zawraca noc taka nijaka