Amber

@Poezja to życie Rzeczywistość na granicy iluzji jest łatwiejsza do zaakceptowania. Pozdrawiam :)

@Leszczym James Joyce Ulysses zdanie, jedno w swoim rodzaju , nie do przebicia.:))

@Leszczym Enigmatycznie o zdaniu biegnącym ponad horyzonty :)

@Łukasz Jasiński Powiedzmy zdrowy rozsadek :)

Ładnie zobrazowana myśl. Pozdrawiam :)

Dobrze ujęty realizm w poezji. Pozdrawiam :)

@Poezja to życie Na czasie ładnie skomponowany wiersz. Pozdrawiam :)

@Leszczym Filozofia ma odpowiedź na wszystko, jedynie czeka na odpowiednie pytania, a każdy przypuszczalnie zamknięty temat otwiera nowe możliwości i nie da się pojedynczo :))

Czytam: o mężczyznach w ich imieniu. Brzmi dwojako ciekawiej :)

@agfka Uroczy obraz malowany słowem. Pozdrawiam :)

@Leszczym Tęsknoty marzeń puścić wolno na Stegny na wody Plaży Romantycznej. Mieszkasz w atrakcyjnym miejscu :)

@Leszczym To był wybieg na wyjazd :)

@Leszczym Mam znajomego, którego pasjonują są samochody i szybka jazda. Nie będąc profesjonalistą udało mu się wziąć udział w rajdzie samochodowym. Nie chodziło o zajęcie godnego miejsca, ale o doświadczenie. Rajd ukończył jako jeden z ostatnich uczestników, a jednak satysfakcja z samego udziału w dyscyplinie, której zawsze kibicował była warta wybiegu:))

@beta_b Nie będzie gorzej, będzie inaczej. Pozdrawiam :) @Poezja to życie Nieuchwytność czasu ma przewagę w swojej manierze. Pozdrawiam:)

@Poezja to życie Momenty zawirowań, w których kompas myli bieguny. Pozdrawiam:)

@violetta

@Leszczym Podoba mi się Twój Manifest do Lawiranta :))

@Andrzej P. Zajączkowski Dorothy Parker w „Z Listu Od Lesbii” humorystycznie nawiązuje do wiersza Catullusa „Carmen 3”, w którym autor opłakuje śmierć wróbla swojej kochanki Lesbii Smućcie się, Kupidyny i Wenusy, i cokolwiek jest z uprzejmych mężczyzn: umarł wróbel mojej dziewczyny, wróbel, rozkosz mojej dziewczyny, którego kochała bardziej niż własne oczy. Bo był słodki jak miód i znał swoją panią tak dobrze, jak dziewczyna zna swoją matkę, ani nie ruszał się z jej kolan, ale skacząc to tu, to tam, zwykł ćwierkać nieustannie do swojej pani: która teraz przechodzi przez tę ponurą podróż, skąd odmówili powrotu komukolwiek. Ale niech ci się źle potoczy, zła ciemności Orkusa, ty, który pożerasz wszystkie piękne rzeczy: i tak pięknego ptaka zabrałeś mi, O zły uczynku! O nędzny wróblu! Teraz z twojego powodu w żałobie po tobie mojej dziewczyny, lekko spuchnięte małe oczy są czerwone od płaczu. :))

Plastyczny w obrazach do przemyślenia wiersz.💔 Pozdrawiam:)

@Leszczym Jak odnaleźć swój prywatny radar w czasach globalnego przepływu informacji? Twój tekst dobrze pokazał wewnętrzne roztargnienie:)

@Poezja to życie Trudno się pożegnać ze światem cudów z iskierkami w oczach. Sympatyczna miniatura :)

@violetta Frankenstein narodził się podczas koszmarnych wakacji, Gdy padał ulewny deszcz, konflikty między Mary Shelley a jej współtowarzyszami wakacji osiągnęły punkt wrzenia. Grzmoty, błyskawice i migoczące świece. Brzmi to, jak materiał na opowieść grozy — i dla Mary Shelley tak było. Napisała swojego Frankensteina, gdy miała zaledwie 19 lat, a ciemne, burzowe letnie noce, które pomogły jej potwornemu dziełu ożyć, były niemal tak dramatyczne, jak sama powieść. Oczywiście to nie jest wyjaśnieniem do wiersza, ale mojej sympatii dla Frankensteina. Dziękuję za czytanie :) @Moondog Cieszy mnie, że początek zaintrygował i nawet nie sugeruję interpretacji, bo tutaj bardziej chodzi o klimat :)

@Leszczym Eksperyment na Halloween i życie :)) Dziękuję za słowo:)

Do twarzy ci w bladości na granicy lęku. Przenikasz z miejsca na miejsce, żywiąc wyobraźnię. Na perłowe muszle uszu dyktujesz opowieść o życiu, melodramat wpisany w profil na ścianie, zagłusza ciszę. Cisza w pełnej melancholii zagęszcza powietrze – wirując ponad wszystko

@Poezja to życie Wiersz budzi mieszane uczucia i dlatego jest dobry. Pozdrawiam :)