snežinka
-
Postów
87 -
Dołączył
-
Ostatnia wizyta
Treść opublikowana przez snežinka
-
@Monia Bardzo mi miło ❤️ pozdrawiam
-
popłoch tafla wody była jej schronieniem od lat pozwalała bezwiednie w zamrożeniu trwać na oddech nie dawała jednak szans nadchodzi czas na uciekaj lub walcz zdjęcie: pixabay
-
na własne życzenie zza ściany dobiega melodia głośna i nieharmonijna nie do końca w jej guście nazbyt agresywna wstaje by zakończyć ten hałas lecz serce chce tańczyć danse macabre zdjęcie: pixabay
-
@duszka ciekawa interpretacja, podoba mi się :) Pozdrawiam
-
kominiarz (nie mam pojęcia dlaczego :D)
-
@Waldemar_Talar_Talar dziękuję, pozdrawiam :)
-
nic na to nie poradzę niech idzie po dokładkę
-
Nie znam cię
snežinka odpowiedział(a) na Krzysic4 czarno bialym utwór w Warsztat - gdy utwór nie całkiem gotowy
Piękne słowa. Gdyby częściej podobne wychodziły z ust, świat byłby piękniejszy (albo bardziej znośny) -
pełno sprzeczności w nas
-
dusza jak zagubiony wilk z dala od swej watahy biegnie szalenie zatacza koło wypatruje właściwego szlaku ile zim musi przetrwać nim wreszcie trafi do domu? zdjęcie: pixabay
-
sensacja
-
Fajne, tylko Śnieżkę nie obudził księcia pocaunek, a niezdarne krasnoludki, które trumnę upuściły. Wtedy ona wypluła zatruty kawałek jabłka, a książe jej się oświadczył ;)
-
pomiędzy szare dni zapragnął przebić się krzyk myślał że jest potężny i zdoła nakłonić wszystkich do walki w rzeczywistości był niesłyszalny
-
wiosenne porządki
snežinka odpowiedział(a) na snežinka utwór w Warsztat - gdy utwór nie całkiem gotowy
@Marcin_ dziękuję -
podobno oczy są zwierciadłem duszy moje bez przerwy rozpadają się dzielą się na miliony małych cząsteczek przechodzą proces skraplania podlewają mój martwy sad podobno dusza znajduje w oczach swe odbicie tak jak one rozpada się dzieli się na miliony cząsteczek przechodzi proces parowania unosi wraz z powietrzem czyżby miała wyparować cała a mnie uczynić pustym naczyniem? któż miałby więc podlać martwy sad? czy to wciąż martwy sad?
-
@Olgierd Jaksztas nie znam takich. Pozdrawiam
-
nie chcę skończyć w rowie pójdę więc ukosem
-
tandeta
-
słowa są jak ostre noże słowa niczym wiatru lekki powiew nożem kogoś zranisz wbijesz głębiej - bliznę na zawsze zostawisz wiatru po chwili nikt już nie pamięta targa nam włosy i zwiewa
-
Anonimowość
-
@Dag żyją i nie żyją w dwóch wymiarach - oj, znam to bardzo dobrze
-
Podoba mi się tekst, choć nie lubię niedziel?
-
@Rolek a potem duszą wszystko w sobie lub wypierają trudne emocje i tak sobie żyją zamknięci przed sobą i innymi.
-
Poruszasz bardzo ważny temat. Ludzie często wolą nie widzieć/słyszeć przejawów przemocy, które pojawiają się na ulicy lub za ścianą u sąsiadów. Przykre. Ja natomiast jestem chyba zbyt wyczulona na różne sygnały. Kiedy słyszę płacz dziecka, od razu myślę o tym, że ktoś wyrządza mu krzywdę ?
-
ludzie mówią "złość piękności szkodzi" a podobno nie należy ukrywać emocji chłopcu płakać nie wypada bo to przecież nie jest baba uczucia jak widać to podrzędna sprawa
