jedyny ten,który w pół kwiat mej duszy złamał. za dużo cierpienia dla mej duszy oklapłej.
za dużo smutku, w ciele całym.
za dużo goryczy w kwiecie moim.
jak ocalić duszę,skoro serce już przepadło. przepadło jak liść spadający ,w wieczorną jesień.
wybrał drogę inną bez mej osoby.
codzień myśli głowa pełna,ile poświecić aby znów wrócił. aby znów kochał.
nadszedł dzień zapłaty za myśli moje. koniec z zawiścią, która stąpała we mgle mych cudzołóstw. kwiat znów ożył mój. kwiat mój znów zatańczył i chodź ilekroć widzę jego twarz w mej głowie, głowa pękła ulatniając jego prochy.
Jess.
