Mayerling

Śmierć to zapomnienie Śmierć to kiedy jesteś zapomniany Śmierć to te kamienie Z których usypują kurhany W których spoczywają Ci co już odeszli W nieskończoną przestrzeń Wiekuistych treści.

@corival Dziękuję! Weryfikację i przeprowadzenie dowodu tej hipotezy pozostawiam każdemu z osobna :)

@Leszczym Dziękuję! :)

@Stary_Kredens Ha! Wybacz...kierowałem się nickiem i przyznam, że nie wchodziłem na Twój profil przed odpowiedzią. Nie chciałem w żaden sposób Cię urazić :)

@huzarc Dziękuję i pozdrawiam :)

@Vanilla Może własnie tak jest :) Może dowiemy się kiedyś, gdy kurtyna opadnie.

@Vanilla dziękuję! Osobiście pomimo wszystkiego co się na świecie dzieje uważam że daleko mu do Piekła, a Raj można osiągnąć tylko przez dojście do niego. Pozdrawiam :)

Powoli dochodzę do wniosku Że nie powierzono MI pewnej T a j e m n i c y Że czyściec jest tu na ziemi A DIABEŁ się P r z e l i c z y ł

@Michail hej, dziękuję za rady. Na pewno sprawdzę czy mi pasują :) @Stary_Kredens dziękuję za komentarz. Cieszę się że zauważyłaś w tym wierszu więcej niż jedno znaczenie. Ale nie chcę podpisywać się pod żadną interpretacją żeby nikt nie pomyślał, że istnieje tylko jedna właściwa :)

Uchwycić istotę Twojego istnienia W kilku wersach - to nie jest łatwe Czy też opisać Twą urodę w słowach Które przy niej prostacki mają charakter Wybrać się w podróż po meandrach I zawojach rzeki Twej duszy Dotrzeć do świątyni, która kryje się za nimi To podróż nad podróże I naprawdę nie wiem czy jedno życie To nie będzie zbyt mało By zagłębić się w Ciebie całą.

@Vanilla Dokładnie :) Pozdrawiam!

Kocham się w ust Twoich czerwieni, W niebieskich Twych oczu otchłaniach, We włosach uwitych z słonecznych promieni, W miłosnych Tobą wzdychaniach. W Twej twarzy nieboskłon cały się mieści, Kiedy me dłonie wieńcem czułości ją oplatają, Twe całe ciało zmysły me pieści, Gdy ramiączka sukni z Twych ramion spadają. Cóż Ty wyprawiasz z mym sercem prostackim, Dawniej zamkniętym w żelazne kajdany, W które zakute sposobem łajdackim, Czekało w więzieniu miłosnej odmiany. Wytężam wzrok próbując przebić kurtynę nieskończoności, Przez którą jak strzała przebija się ogrom mej namiętności.

Jak nowoczesny Agrabah Wyrasta na pustyni Miasto tysiąca marzeń Pocięte ulicami Upalne słońce muska Szklaną skórę budynków Te szyby to są lustra Przedwiecznej Atlantydy Wieżowce tną jak noże Błękit bezchmurnego nieba Ludzką ręką usypane archipelagi Wyznaczają nową linię brzegu Przez człowieka stworzony... Czy to kolejny Babel w twarz Boga rzucony? Czy może wspomnienie utraconego Raju? Obraz boskiej potęgi zamknięty w złoto-lśniącej Ramie...

@Vanilla Hmm...o tym chyba też coś mam :) wrzucę w przyszłości. Czułość można opisać na tak wiele sposobów. Pozdrawiam!

@huzarc Cieszę się, dziękuję!

Czułość jest jak wodospadowej wody ryk Jak burzliwy morski sztorm I jak ten chleb powszedni Który podają sobie z rąk do rąk Bliscy podczas codziennej wieczerzy.

@tetu Czieszę się że mogłem pomóc :)

Kiedyż?! to zatraciłem mego Serca Dzikość Kiedy? moja rana przesłoniła mi życia sens Dlaczego? tak ciężko dojrzeć męskość --- Przez perły łez na końcówkach rzęs.

Po co Ci człowieku rzeczywistość rozszerzać? Gdy boisz się ten świat wzdłuż i wszerz przemierzać. z cyklu Fraszki Technologiczne

@GrumpyElf Dziękuję miło zobaczyć taką opinię :)

@Jo Shakti Dziękuję! :)

Już weszliśmy całkiem głęboko W 'social distancing' ale dla mnie To wygląda jak każdy inny dzień Sprzed pandemii Nie powiem, od czasu do czasu Lubię wyjść z domu Spotkać się ze znajomymi Wpaść na jakąś piękną kobietę Ale na ogół wolę spędzać czas w domu Przy dobrej książce. Na rozmyślaniach - o wszystkich możliwych tematach. Oglądając serial, który moim zdaniem przeżywa złoty wiek Jako medium porywających ludzkich opowieści. Pogranie w grę z przyjaciółmi też Nie jest złym pomysłem Na spędzenie wieczoru. Internetowe komunikatory Dają ogromne możliwości kontaktu. Lecz jak daleko jesteśmy od porządnych "Czuciofilmów"? Może nigdy Do nich nie dojdziemy, jeśli Będziemy mieć szczęście. Będąc teraz, tutaj...nie czuję Żebym był sam. Nie czuję się Socjalnie zdystansowany. Nie czuje żebym był odłączony Od społeczeństwa. Czuję za to Że jestem na swoistym odosobnieniu Które pozwala mi odkryć moją wolność Ujrzeć ją w pełnym świetle. Czerpać z Niej garściami. Pomimo tego jak łatwo daliśmy Sobie wmówić, że Ograniczenie swobód obywatelskich To dobry pomysł, ja nadal czuję się Wolny w moim odosobnieniu. Wolny na tyle żeby zastanowić się na Spokojnie nad śmiercią. Myślę, że W każdym wieku jest czas żeby się Nad nią zastanowić i ją poczuć. Zobaczyć co z tego poczucia wyniknie Czy kiedy spojrzę na śmierć, poczuję Że ona patrzy na mnie? Czy ona tam jest, przygląda się i cierpliwie Poczeka? W każdym momencie życia wypada znaleźć Chwilę na tę refleksję, bo co jest bardziej Jej warte niż nieunikniony los każdego Z nas? Zostaje więc z wami w tym losie Socjalnie zbliżony i połączony. Na przekór innym wydarzeniom Naszej cudownej, nieprzewidywalnej Wiecznie odmiennej, zwykłej Ludzkiej codzienności. Pisałem w czerwcu 2020

@corival Pierwotne schematy myślenia rzadko się zmieniają. Więc może nie tyle nie jesteśmy w stanie zrozumieć zbiorowości co poszczególnych jej jednostek. Dzięki za uwagę odnośnie ilości słów. Przyjrzę się temu :)

@huzarc Masz rację, niestety płytkość spojrzenia na historię to nie tylko bolączka naszych czasów. Ludzkość boryka się z tym od kiedy istnieje. Ale zgadzam się że przyszło nam żyć raczej w skomplikowanych czasach, w których na człowieka czeka wiele pułapek.

@huzarc Dokładnie, czasem warto wrócic tam przynajmniej myślami