ettore

@Dag Oczywiście, że możemy :-)

@GrumpyElf Zgodzę się. Akurat w tym wypadku moją inspiracją nie była o tyle wojna, co zguba człowieka jaką zyskuje przez lata. Niby z początku wszystko jest dobrze, lecz z dojrzewaniem dostrzegamy coraz więcej niesprawiedliwości i zaczynamy tkwić we własnej pułapce, którą jest wspomniana wcześniej zguba.

Widzisz mą twarz... i co w niej widzisz? Radość? Szczęście? - Otóż wszystko jest kłamstwem. Na twarzy mej wojna. Oczy zmęczone i zaczerwienione. nos zadarty i bezradny. Usta suche i bezlitosne. Uszy słuchające i niesłuchające. Wojna, która może trwać wieczność, lecz czy wieczność istnieje? - Istnieje... - odpowiadam. - Zawsze gdzieś istnieje. - i milknę.

@Dag Bardzo Pani dziękuję i pozdrawiam serdecznie!

@Michał Krajewski Bardzo dziękuję

W świetle umiera ciemność lub kryje się gdzieś w lesie - w krzakach ogromnych. Szuka jedzenia z nadzieją, lecz i tam promienie Słońca dotykają jej płaszcza. Wędrówka po nic, bo i tak przestanie istnieć. Narodzi się nowa, lecz nie będzie tą samą. Z zanikami pamięci będzie chodzić po tunelach i piwnicach, lecz bez celu to wszystko. Utkwiona w nierozumianej teraźniejszości, gdzie jedynie musi wchodzić, gdy światło dochodzi.