Jo Shakti

Żądza. Zachłanna. Wojna toczy się w człowieku. Nieustannie. Ciekawy opis, z polotem, nie oceniasz, a jedynie przedstawiasz emocje, które się w tobie zrodziły. Piękne metafory. Pozdrawiam

Bardzo mi się podoba. Porównanie leczniczych własciwości rośliny z kojącym uśmiechem słońca zdecydowanie do mnie przemawia. :) pozdrawiam słonecznie ☀️

@error_erros ;D jak mnie natchnie, to skorzystam. W takiej relacji można się szybko wypalić, ale ileż w niej pikanterii i szaleństwa ;)

Prawdziwa, wspierająca kobieta z tej weny ;) pozdrawiam

@error_erros Skoro nieszkodliwa, niech będzie. Chciaż wolę happy-endy, już widzę oczami wyobraźni jak z tej obsesyjki rodzi się uczucie... ale czy to możliwe? ;)

:D Podoba się, mnie rozbawiłeś ;) pozdrawiam

Tak sobie wyobrażam spełnienie. ;) świetny wiersz. Pozdrawiam

Taka mała obsesyjka ;) choć mimo wszystko nie przytłaczająca. Bardzo mi się podoba. Pozdrawiam

@iwonaroma Dobre pytanie... :) dzięki za serduszko i sugestie ;) pozdrawiam z uśmiechem

@Marek.zak1 Dzìęki za miły komentarz. Porównanie do Sophie Marceau potraktuje jako komplement ;) pozdrawiam z uśmiechem @Gosława Dzięki za komentarz i serduszko. No, ja to na pewno nie jestem dziewczynka z zapałkami ;), ale wiersz, owszem nawiązuje do tej baśni. Pozdrawiam cieplutko @Kot Dzięki i pozdrawiam cieplutko. :)

W zmarzniętych dłoniach Trzymasz niedopaloną zapałkę Cienka strużka dymu Wspomnienie wesołego płomienia Pachnie siarką Nie grzeje Za zamkniętymi powiekami Pulsujące światło jest wciąż żywe Mogłabyś przysiąc Że jest Ci cieplej Przesypują się ostatnie ziarenka piasku Śmierć odmierza miarowe bicie serca Liczy życiodajne oddechy Cierpliwie czeka Ogrzewa Twoje ręce Rozjaśnia myśli Kładzie na policzku ciepłą dłoń I szepce do ucha Czułym, matczynym głosem: Chodź ze mną Ten świat to za mało

Ha! Cóż za skojarzenia. Erotyk się zrobił z tej niewinnie wyglądającej miniaturki ;) pozdrawiam

Ha! Mistrz prawdę ci powie. ;) pozdrawiam rozbawiona

@[email protected] A więc inaczej. ;) pozdrawiam

Czytałam z przyjemnością. Ciekawie opisujesz, budujesz klimat. Rozważania nad egzystencją? Pozdrawiam

@[email protected] Tak lepiej. ? pozdrawiam z uśmiechem

@corival Dziekuję za komentarz, sprawiłaś mi przyjemność. Myślę, że tylko my sami możemy zdecydować o tym, kiedy jesteśmy gotowi na zakończenie żałoby. Pozdrawiam Cię cieplutko ;)

@Arsis A to już trzeba użyć wyobraźni... ;) miło Cię u mnie widzieć :) pozdrawiam

@Gosława I mnie się tak zdaje;) Choć relacje z rodzicami to indywidualna sprawa.

Otóż to! ;)

Medytacja, wyciszenie, równowaga... ciągła praktyka, by odgonić te niepotrzebne myśli. :)

I ja się dołączę do zachwytów. Krótko, samo życie ;) pozdrawiam cichutko ;)

@Miro-sław Pisanie dla dzieci rzeczywiście nie jest łatwe. Sama mam zaledwie kilka takich wierszy. Trzymam kciuki :)

@Dag Tak, też to widzę w ten sposób. Pozdrawiam

Ciekawy wiersz. ;) pozwolę sobie zwrócić uwagę na literówkę: spadają na nas być powinno? Pozdrawiam