Farras

Gdy w ciężkim pojęciu Prawdy od snu Tracisz pragnienie swe Jedyne prawdziwe wieczne Pozostaje pustka i smutek Lecz nie zwykła pustka Jakby milion gwiazd W sercu mogło się zmieścić A ni jedna mieszkać nie chce Jakby ocean pierwotny Pozbawić każdego bytu Jakby na tej ziemi Zamilkli wszyscy I choć nadziei lichej Tak kurczowo chcesz Ona sama Ci już odpowiada "nigdy nie nastanę Jako nigdy nie byłam" Cisza Tylko to mi pozostaje Bo Ty odchodzisz Odejdź więc wreszcie W zapomnienie

Tak blisko, a tak daleko, Posłałeś Panie me serce. I choć w mym żalu nie ma nic złego, Odbiera mi w tym świecie miejsce. W codziennej modlitwie brakuje trwogi, A rankiem nie budzą mnie ptaki. I nic nie czuję, gdy znów do drogi Ruszając, żegnają mnie tylko mąki. Tak blisko, a tak daleko, Jak gdyby przez górską przełęcz, Na przekór szlaku dawnego. Nową mi Panie mapę wręcz, W jutrzni zamknij co nieodkryte, W kolejną podróż poślij me ciało. Bo choć to serce rysami pokryte, Ciepłego blasku ciągle mu mało.

@Marianna_ Kolejność ich mylona bywa w prostocie Ludzie najmłodszej poddani nurtowi Wadzą jak nie człowiek człowiekowi Choć pierwsza czeka cierpliwie i w złocie

Istnieją trzy rzeki Co w graniach zimnych Swe początki mają Jedna spokojna czysta Jak jedwab się sunie Myśli jakby zastygły w jej łunie Druga strumieniem pewnym Niepowstrzymana w sukni Lecz w kozakach zakrytych Słowa ukrytego broni A ta ostatnia jak nie one W szale rzuca się na skały I miota się jak wąż I kąsa co jej na drodze stanie Czyny swe dzieli na różne odnogi Trzy rzeki Trzy siostry Trzy drogi W jedno życie splotę