trabantwierszepisze

Jeśli żyje jakieś bóstwo Które pióra uszlachetnia I co głowy mojej pustość Zamieniłoby w marzenia Czy by łaskaw w takie truchło Było wstąpić, by zachwycać Tak by od metafor spuchło Pięknem błyszcząc, pełnią życia Gniotąc w pół arystokrację Bezlitośnie trapiąc ludzkość Słońca znowu ruszyć akcję Wielce twórczą tworzyć twórczość Zbijać z tropu, bokiem kroczyć Trop pokazać, krzyczeć prawdę Szeptać kłamstwa prosto w oczy Uczuć raczyć nas orgazmem Choćbym nie wiem jak się modlił Nie pomoże nawet bóstwo Kiedy inni ludzie, podli Takich wierszy piszą mnóstwo Rozprawiając na tematy, Których jeszcze nie zgłębiłem Pisząc wielkie poematy O czym ja niewinnie śniłem I choć wszystko ktoś ułożył Skleił formę doświadczeniem Ja swój banał będę tworzył Banałowi dam znaczenie

Serduszko wali Oddech jest krótki Delegowani Chłopi po bułki Szczelnie ubrani Z nożami w rękach Gotowi zabić Za karton mleka Udko z kurczaka Za głowę wroga Udkiem kurczaka Dzieci wychowasz Z kawałkiem szynki Do nieba windą Słodkie dziewczynki Za szynką przyjdą Mimo cywilu Granat w kieszeni Jeszcze się wirus Nie rozprzestrzenił

bardzo mi miło, dziękuję

Durne słowa z durnych mord Bombardują gwarnie front Marzeń naszych nieskalanych Codziennością obrzydzanych Ciągną w dół i gryzą żwawo Gdy paramy się zabawą Wściekłość ryczy, piana z pyska Gdy robimy na pół gwizdka Zawał serca, zator żylny Świat ich wielki jest, sterylny Pozbawiony snów, wielkości Żywe trupy, worki z kości Wystrojone, wyczesane Monotonią niezmieszane Durne mordy, durne słowa Wasza głupia nawet sowa Życiem tego nikt nie nazwie Życie jest tu tylko w nazwie Wokół Ciebie wszystko blednie Tęcza szara niebem biegnie Twą szarością się zmęczyłem Bo sam szary chwilę byłem Lecz znów czarny, wyrazisty Niosę odwet srogi, krwisty Zabić marzeń w sobie nie dam Pobratymcom noże sprzedam Będę głosił prawdę z serca Wielkich marzeń spadkobierca Więc się nie złość i się nie wierć Gdy twej śmierci niosę śmierć

@Waldemar_Talar_Talar Wierszami param się od niedawna, a raczej zbitkami słów, które się rymują, bo może jeszcze wierszem nie można tego nazwać. Doceniam każde miłe słowo jak i krytykę. I choć mało poezyjna ta poezja, to sprawia mi sporą przyjemność Pozdrawiam

Mimowolnie i nachalnie Wbrew logice i wbrew woli Całkowicie machinalnie Wszystko wokół się pierdoli

Podarowałbym Ci sztukę Pełną metafor i porównań Cukierkową i przepiękną Tak jak Ty Która nawet cholerne łzy Ma słodkie Wszystko wykreślam I od nowa zaczynam W słowa ciężko jest to ubrać A krawiec ze mnie żaden Daj mi jeszcze czas Bo zasługujesz na arcydzieło A nie puste słowa na papierze

Na kolanach do Częstochowy Co niedzielę do kościółka Dzieci jak w chowie klatkowym Ojciec i żona ojczulka Przerażeni antykoncepcji Chociaż anty są na dzieci Tak z awarią propriocepcji Wyzywają je od śmieci Zasłaniając się Chrystusem Zabraniają o nic pytać Wady chlapią tłustym tuszem Lecz je wszystkie dobrze widać Tacy chytrzy, wręcz przebiegli Wylądują pewniak w niebie Święte prawa se zastrzegli Nienawidząc samych siebie