Paulina Murias

tak pięknie było o świcie unosić ciężkie powieki i tulić twe dłonie nie mając pojęcia, że oto ostatni dzień naszej miłości

czy tęsknisz może jeszcze między żalem a szeptem próżno szukając mnie w gorzkim śnie?

ja wybrałam swoją drogę gorzką samotność bez Ciebie

za późno na żal mimo, że wspomnienia nie wyschły nie powtórzą się tamte szanse choćbym wskrzesiła łzy

łzy obmyły mnie z nadziei krew płynie wolniej bo umarł we mnie sens

Ciekawy...

@[email protected] Tylko najgłębsze głębie mnie interesują... Pozdrawiam serdecznie ?

@[email protected] Coś w tym jest, naprawdę. Ta specyficzna nuta melancholii często jest inspiracją, przebłyskiem.

@[email protected] Dziękuję za pozytywy i również życzę miłego wieczoru ?

@WarszawiAnka Wow, piękny! ❤️ Zachwycam się Pani talentem?

@WarszawiAnka rzeczywiście zmodyfikuję, dzięki bardzo :)

@Wiesława Dziękuję bardzo :)

w niezmierzonej głębi dusz w każdej obcej twarzy w bezkresie wspomnień i smutku utraty

niech zostanie po mnie kropla natchnienia która poi umysły spragnione tworzenia

stąpa lekko po mgły poduszce Pani Wiosna rozpościerając swoją barwną szatę po nagich łąkach lodowa Pani zgubiła swój welon lecz kiedyś powróci na powtórny ożenek ze smutnymi konarami i zwiędłymi liśćmi

wezbrane rzeki rozpaczy nie baczą na tamy które wyznacza czas przez jedną chwilę sięgałam nieba a teraz płynie alkohol i żal

kruszę w dłoniach zasuszoną różę od Ciebie próbując unicestwić wspomnienie choć wiem, że tu jesteś słyszę jak zawodzi wiatr płacząc deszczem

płynie we mnie krew twoim obrazem skażona dopóki jej ostatnia kropla nie wyschnie nie znajdę ukojenia

@WarszawiAnka Dziękuję za pozytyw i pozdrawiam serdecznie ?

@WarszawiAnka @WarszawiAnka Właściwie to sama nie wiem czemu mam nawyk używania archaicznych zaimków...

@Ośmiorniczka @Ośmiorniczka Tylko najgłębsze głębie mnie interesują ?

@Ośmiorniczka Taka to ze mnie filozofka amatorka ?

dotknij świata każdym zmysłem znajdź bramę w murze co otacza życia iluzję i poprzez piękno odnajdziesz prawdę ukrytą w każdym atomie świata

pokaż mi drogę, życie poprowadź za rękę o świcie bo zgubiłam gdzieś sens spłynął nagle po linii mych rzęs...

@Konrad Koper to droga szczęściarza, normalnie do raju to przez kamieniste ścieżki :D