Andrzejus

Witam. Mogę dać kilka podpowiedzi jeśli chodzi o interpretację. Podmiot liryczny jest uosobieniem wojny, bytem z radością obserwującym wydarzenia dziejące się w tekście. Wiem, że brzmi to trochę demonicznie, ale w gruncie rzeczy o to właśnie chodzi. Pozdrawiam.

Wojna Kiedy inni piją kawę, wstają wcześnie, dzieci głaszczą, ja nadchodzę z dala, by was wciągnąć w swe objęcia. Witajcie, stare demony, co od lat zamieszkiwały te ziemię. Chodźcie, utopcie ich dusze, bym mógł raz jeszcze doświadczyć wrodzonego piękna artylerii wściekłej, diabelskich szumów. Kurz nie opadnie. Nie pozwolę na to. Byś ty do domu wrócić mógł i szczęścia swego doświadczyć. Jam jest Alfa i Omega, tworzę i niszczę światy. Dopadnę twe człowieczeństwo i wyślę je daleko, Że zapomnisz, kim byłeś i w co wierzyłeś. I kiedy inni będą płakać, ja w końcu się schowam, lecz kiedyś wyjdę z piekieł, przywitać cię jeszcze raz.

Zapomniana Kiedyś wierzyłam w przyjaźń, braterstwo uczuć, umysłu wspólnotę. Lecz dziś zostawiona gniję W bezdennej pustce zlekceważenia. Kiedyś wierzyłam w przyjaźń, szczęście i życie dla innych. Lecz dziś zostawiona tylko sobie, przy łóżku płaczę sama. Kiedyś wierzyłam w przyjaźń, na dobre i na złe. Lecz dziś tylko rozpacz i ból wyznaczają kres mych dni. Kiedyś wierzyłam w przyjaźń. A dziś umieram zapomniana.