Ikar z Marsa

Kiedy krew mi się zarzuca Na uśpionych dłoniach Pijanego ducha W nadziei powstania Naszego uniwersalnego W szarości swoich dni Odkrywamy kolejne spojrzenie Bólu Samotności Szczęścia reprodukcji

Tańczę na moich ścianach By nie zachodziło słońce Włącz wieczorowe światło Będziemy się kochać Kiedy ja Tańczę na moich ścianach To nie wymaga dwojga Tylko mnie w zamyśle Wraz z wygiętą łyżką Tańczę na moich ścianach Do rana Od rana Od smutku I nadziei Tańczę na moich ścianach

Jestem Plutonem Dyskusyjne jest moje istnienie Dotykam siebie bez czucia Mam urywki Bez kontroli ich prawdy Wczoraj byłem żywy Dzisiaj już martwy Ciągle wytłumiony Bez argumentów

Czemu istnieje uśmiech Którego sam nie doceniam Zmieniam się ja A on się nie zmienia

Po co mi słowa Im mniej Tym większa głowa

Zadanie dostałem Odpowiedziałem Czy jest ciąg dalszy? Jeszcze nie wiem

Tarcze moja noszę Pomór i śmiech A jedyny kto mi cios zada Trzymam ją tak wysoko

Cierniem obszyty Mankiet koszuli mojej Dać nie mogę I trzymać ciężko

Mówię Bo lubię Najgorzej przy tym Że słuch pracuje

Bo dla uśmiechu Śmiać się nawet będę A gdy już zniknie I mnie nie będzie

Zmęczenie Okiem moim na mnie patrzy Tak, bo może Uśmiecham się

Po co Skoro to nie ma znaczenia Czasem szukasz początku A jego nie ma To po co To po co Skoro go nie ma To wiem Szukać nie trzeba

Po co Po co Jak Ja wiem. Czemu. To po co Ja wiem To po co To też To po co To po co To po co to oci nice to pic co po co oo Cocock ndnç fhj?ç

Kiedy powstaje żar Dusisz go Bo to nie ładnie tak Dymić komuś

Nie ma końca Początku na który patrzysz Nie dotykasz

Jestem wizjonerem, zrodzonym do życia nie do śmierci. Kaganiec jest wolny nie potrzebuje mnie. Ja lecę i nie mam żadnej opowieści. Nie istnieje nic tylko śmierć. Nie ma mnie.