Szarotka102

Każdy z nas ma wiele momentów, że zmartwychwstaje. A może właśnie nie wie, że powinien zawsze zmartwychstać? Po jakimś nieszczęściu, po udręce, po czyjejś śmierci... Do czegoś lepszego, szczęśliwego. I tak lekko i delikatnie. Już bez męczarni. Z wiarą, że będzie dobrze. Po raz kolejny od początku. Nawet jeżeli to setny pierwszy dzień. Pozdrawiam i dziękuję za opinię. ?

Dziękuję

Gdyby wszyscy mieli odwagę i byli takimi "głupcami" - żylibyśmy w raju i w niebie....

Myślę, że kto naprawdę umie latać (a tego nigdy się nie zapomina) nie musi bać się wilków. Nawet jeżeli skrzydła już nie są pierwszej młodości. Cieplutko pozdrawiam.

Wyobrażałam sobie swoje wiaderko szczęścia i się uśmiechnęłam?

Dla mnie doskonałe podsumowanie dzisiejszych czasów i ludzi. A jak taki uśmieszek - przez głowę przeleciało mi przypomnienie piosenki: w domach z betonu... itd... Dla mnie doskonały wiersz ?

Jakie to prawdziwe... Dla mnie taki okruch normalności ?

Świtem pierwszego dnia wyruszam w swą ostatnią podróż z szaleństwem wiatru w dumnych żaglach z szybkością światła przez obłoki magellana skrzydłami motyla cichutko drżę pod uśmiechniętą ręką Boga ziarenko prawdy na dnie mej duszy nieskalane niczym pierwszy śnieg jakaś melodia dawno zapomniana mój pierwszy dzień zaledwie rozpoczęty

Dziekuje ?

Mam coś nowego. Odgrzebanego.? Na pewno problem z tytułem. Jeszcze może smetnie Ale jest i i normalnie i weselej. Chociaż nie ma tego dużo. Dziękuję za pierwszą opinię. Spodziewałam się opinii, że straszne badziewie ? pozdrawiam.

Miałam być kolibrem w domu miłości zostałam niewolnikiem w domu nienawiści mam plan wielkiej ucieczki o świcie cichy skowyt serca na dnie głębokiej rany mgła opadnie wcześnie tego dnia nie zostaną nawet ślady na śniegu

Dziękuję ?

...podarowałeś mi pocałunek Judasza nie pamiętam jak smakował świt był taki piękny...