the seckret

można niestety

człowiek umiera a za nim następny i kolejny jak koralik za kamykiem każdy niepowtarzalny jak życie

nadal gubi ludzi nie wiesz co to znaczy stać w deszczu kiedy na wyciągnięcie dłoni ani jednej parasolki przyjaźń przereklamowane słowo nie wszystkie błyskotki i neony to tęcze po burzy nie sięga po niebo i wcale nie musi stać jak na szpilkach wypuszcza z dłoni młodość w kolorze blue szach mat pianino gra fałszywe tony czas już przymknąć oko na zgrzyty zegarów liczy się tylko cisza tu i teraz i czułość spojrzeń do pary

Dziękuję za komentarze .

Wysłany: Wczoraj 23:22 z piasku jestem słyszysz przesypuję krew kiedy kolejny dzień wynurza słoneczne kręgi z morza w głębi człowiek płacze jak kamień sumienie zostawia ślad istnienia samotność lgnie do miłości kruszy rzeźbę płomienia na amen

nie prowadzi przez wspomnienia niczym dzika ścieżka porosła piołunem deszczem mięty i majeranków srebrem do domu kiedy w snach przestawia szklanki w kredensie mruczy pod nosem pijane różance Marta wstrzymuje oddech szuka wody która złagodzi słony smak dzieciństwa

Dziękuję za zajrzenie na mój profil i za chyba zbyt pochlebną ocenę.

w snach przychodzi trzeźwy nadal chowam buty by nie odszedł chwiejnym krokiem z dzieciństwa

jak imię Marta lubi zatracać siebie bez pamięci w pamięci kochanych czytać wiersze i rozmowy z różą o pogodzie schowałam kilka sekretów w szafie pod bielizną niczym plik banknotów uciułanych na niepewną godzinę kiedy smutni przyjdą i ostatni oddech czernią zakryją (nie)mów nikomu przyjacielu z lęku i tęsknot jestem

guziczek i bluzka ciału to para bliska i nagle panika w szafie czerwona koszulka z zazdrości szary golf za gardło ściska

poprawiam po przeczytaniu

ja znajduję złamane grosiki jak psi urok na swoje (nie) szczęście zamieniłam suwak błyskawiczny na maleńkie guziczki myślałam po nitce do sedna a on nadal jest jak pętelka Sorry tak mnie natchnęło przeczytaniu Marcinie twojego tekstu