pozamieniają się dreszcze na deszcze
w nocy tak aby nikt się nie dowiedział
tylko przez to okno
w błyskach łamanie kości
wrzask kruszy się jak talerz
o ścianę o podłogę o winę i rację
łamanie przykazań
załamanie współżycia
kałuże kłótni zalały całe mieszkanie
dosyć
parują
dosyć
mówisz do mnie już
jest cicho i bezpiecznie
a dookoła nas
dała się ugłaskać
rozpętana Chimera
nie traktujcie tego tematu jak ciasto do którego trzeba włożyć jak najwięcej rodzynek / bo wypada ? bo tak was bierze tragedia ? oj nie wieżę / każdy kto wkleja podobny wzór-wiersz jest takim gorzkim patriotą ? ja boję się opisać i pewnie też nie potrzebuję póki co starać się zrozumieć patriotyzm bo i nie przeżyłem tego co przykładowo Herbert co Różewicz co Miłosz co Baczyński co Barańczak jeszcze się mieści / i nie chcę możliwe że kiedyś się odważę ale teraz i nie mam fundamentalnej wiedzy chociażby do zbudowania wiarygodnego obrazu i nie mam potrzeby myśleć ciągle o tej tragedii / żyje się dalej /
tekst po tekście gonicie się nawzajem / olimpiada powypadkowa ? potragiczna ? pośmiertna ?
ja ogłaszam kapitulację wobec komentowania tego typu tekstów / tylko szkoda że każdy chce udowodnić że potrafi napisać 'wzruszającą imitację wiersza' o Ojczyźnie /
wystarczy że tysiące zniczy płonie
dajcie Im odpoczywać póki co na mogile /
t
zakochać się poza tym światem
to koniec
/
tyle z wiersza zostaje / reszta nieuporządkowana i przegadana ale całkiem znośna do budowania z niej czegoś wyraźnego i dosadnego / bo to co spisałeś jest marnie zrealizowane jeśli pisałeś to z biegu to piszesz słabo a jeśli pisałeś to pieszcząc każde słowo to nie umiesz pieścić słów / czytaj wyciągaj wnioski i ucz się je zapisywać / ten zapis nie podoba mi się chociaż ma w sobie próbę /
tomek
rada ? wywal ten tekst / szczerze /
to nie jest wzruszające tylko już żenujące
z każdym kolejnym wierszem 'katastroficznym' czy oddającym 'hołd'
powstaje tutaj coraz to gorszy zakalec Ojczyzny
nie jestem patriotą ale czytałem patriotyczne teksty
to są patriotyczne padliny / niestety /
i smutne że coraz więcej tego zwłaszcza po tym co się stało /
rozważ to i zerknij z boku co i w jaki sposób napisałeś/ poza tym nie tylko Ty/
tomek
dedykacja
podobny kolor oczu do mojego
podobny duszy kolor masz
i zapewne umierasz
podobnie jak ja i powstajesz
po jakimś czasie żeby odwrócić się
i napluć w tę gorejącą plamę krwi
jakby to środek piekła był
na środku rynku na środku domu
w obojętnie jakim obłędzie światła
zabliźniamy się w podobieństwach
spijając kolejne krwawe rany
i butelka wina jest w końcu pusta
i rany mniej doskwierają
bo tam gdzie się znajdujemy razem
pustoszeją detale a my
chichotliwie bawimy się w piekło na ziemi
winne jest wszystko co pozostawia
po sobie choćby kroplę
choćby odprysk
nasza przyjaźń zaczęła się od chaosu
teraz tylko powstajemy
rozpraszamy się coraz to bardziej
nałogową działką horyzontu
:)) zbliżasz do siebie jak magnes
dotkliwie razisz energią
przepływających węgorzy
nerwy na wodzy
kocham
różnorodność koralu
wśród czarnych bursztynów
a mówiłam, że wrócę
;)
wróciłaś i to z głęboką wiersz-odpowiedzią / dzięki Magda /
tomek