Maria_M

@bajaga1 dziękuję :))

Dziękuję Czarku:)) Odnośnie rymów. Są rymy asonansowe oparte na identyczności samogłoskowej np. plama- trawa u mnie: wieku - progu jak czytam, nic mi nie zaburza Pozdrawiam, miłego dnia.

@bajaga1 bardzo dziękuję:))

Często odwiedzam miejsca dzieciństwa, gdzie na świat przyszłam i dorastałam, wspominam lata, jak byłam mała. Kiedy to było? Aż strach się przyznać. Dobrze pamiętam rodziców twarze, uśmiechy, zapach i dobre słowa, tato mnie często tulił, całował, powtarzał: „córuś świat ci pokażę.” Co rzekł, nie zrobił, zmarł w kwiecie wieku, mama codziennie za nim tęskniła i zawsze kiedy szesnasta biła, wciąż wyglądała, stała na progu. Przy starej studni rosną czereśnie, a tuż przy płocie wiśnie, jabłonie, z koszykiem wspomnień przychodzę po nie, nie chcę zapomnieć, jeszcze za wcześnie. A czy w ogóle można w niepamięć wyrzucić, zepchnąć swój dom rodzinny? I nawet gdy się zbuduje inny, to krew nie woda, człowiek nie kamień. MG

Pewnie masz rację:)))

Dziękuję za piosenkę. Pozdrawiam Cię serdecznie:))))

Dobry pomysł na wiersz, ale bardzo się zacina, nie ma płynności. Skorzystaj z rad @Alicja_Wysocka pozdrawiam:))

I bardzo dobrze. Też tak mam. Miłego odpoczynku:))

Dla mnie samotność jest twórcza, piękna, wspaniała, relaksacyjna. Nigdy się z sobą nie nudzę i po tygodniu intensywnych kontaktów zawodowych, towarzyskich, ........ szukam chwil, by pobyć samej.

@Marcin Krzysica dziękuję Marcinie:))

Super, że zwróciłeś na to uwagę. Samotnym można się czuć nawet w tłumie.

ach żeby tylko takie ludzie mieli przewinienia to świat byłby zapewne super ideałem doszukuj się dobra i tego co piękne myślę niepotrzebnie szukasz dziury w całym :)

@Robert/Anthony@Nieznajomy Niewidzialny@Alicja_Wysocka@Magdalena dziękuję:)) pozdrawiam

doczekać już się nie mogę przyjdź spójrz bo serce rozdarte :))

Wody nigdy nie za dużo, tym bardziej źródlanej i w upały. Dziękuję i pozdrawiam:)

i niech smutek w mych oczach nie gości tak lepiej wybrzmiewa :))

Alicjo, nasze klimaty:))

Oczy jak oceany, a w nich magia lata ciepłymi strumieniami sznuruje błękity, turkusowe koronki w kokardy zaplata widok nieokiełznany, głębią niespożyty. Oczy jak krajobrazy zasypane śniegiem białym lekko zszarzałym czekającym wiosny, która łzami popłynie gdzieś prosto do ciebie i kwiatami zakwitnie, spojrzeniem radosnym. Oczy jak baldachimy bezchmurnej przestrzeni wrześniowej melancholii zadumanych myśli, gdzieniegdzie postrzępionej bladej chryzantemy w tańczących z wiatrem liściach złotą jesień wyśni. Oczy jasnozielone z domieszką błękitu, albo czarne, brązowe, piwne wodospady, jeziora falujące co w was jest ukryte, że nazywane jesteście duszy zwierciadłami? MG

Jacku, ten czterowers jest do każdego z nas. pozdrowionka:)

Świata nie zmienisz, ni wokół ludzi, to z wiatrakami walka i z cieniem, w końcu się pozbądź fałszywych złudzeń, chcesz świat upiększać, zacznij od siebie.

Niesamowite! Aż dwa wiersze powstały z mojej inspiracji. Twój i Jacka. Minie godzinowy limit i wstawiam kolejny:)))

Kurczę, jak ładnie! :))) masz piękny głos

z rożnej perspektywy ukazywać sprawy to jest bardzo dobre nauki przesłanie wiadomo że życie jest kadrem filmowym tak jest i zostanie kyrie elejson amen :))

Skoro z dedykacją jest dla Marii. Czytam, więc mam pełne prawo dać Ci pstryczek w nosek, bo skąd możesz wiedzieć, że się pogubiłam, skąd taki niesłuszny wyciągnąłeś wniosek? Samotność jest dla mnie chwilą wzniosłych myśli, spoglądam ku niebu w nieznane przestrzenie, lepszej pory twórczej nawet noc nie wyśni, kocham takie chwile, w paplanie nie zmienię. Pozdrawiam i miłego dnia życzę:))

No właśnie. Życie składa się z wielu różnorakich elementów i stanów uczuciowych. Najważniejsze, żeby zachować w tym wszystkim równowagę. Hej:))