Julian_Antos

cóż, temat śmierci jest bardzo ważny

Zapomnij, serce, o świtaniu Dla ciebie nadszedł wieczny zmrok I próżne będą twe błagania Śmierć zbliża się za krokiem krok Już jesteś niczym drzewo martwe Co straszy na rozstaju dróg I zapomnienie będzie łatwe Gdy cię rozdziobie czarny kruk Pod niebiosami pochmurnymi Pójdź w ziemię, w rozkopany grób Tam złączysz się na wieki z tymi, Którzy wtrąceni w mrok i chłód Zapomnij i spokojnie zaśnij I niech twa świeca cicho zgaśnie...

Pozwolę sobie nie zgodzić się z przedmówcą. Na jakiej podstawie jest stwierdzone, że nie jest to sonet?

Tematyka jest odpowiednia do sonetu, zgodnie z kanonem Petrarki i Dantego, zresztą moim zdaniem w wierszach forma jest zdecydowanie ważniejsza od treści, jak ktoś koncentruje się na treści - może pisać prozą.

Łanie złoty, łanie szczodry, Kłosie ciężki i dorodny Jak nie spojrzę, wnet wspomnienia Ogarniają jak w olśnieniu Tato, ręka twa sękata, Pług twój ciężki, klacz garbata Tnie ściernisko stopy bose, Ślady krwi zmywają rosy Ubożuchna, glina z piaskiem, Taką ziemię masz w Podlaskiem Chłopskie poty, chłopskie siły Płodność glebie zapewniły Pamiętam głód, nieurodzaje, Rodzeństwa pogrzeb, kruków zgraje, Chleb z trocin, popękaną ziemię, Palące słońce, ciężkie brzemię Cóż, trzeba nam przetrzymać wszystko, Gdy się pochylę nad kołyską Tę siłę widzę w oczach dziecka I w oczach starca znad zapiecka Łan bogaty w kłosy dobre, Słońca blask i niebo modre Ziaren moc i życia siła Koi ducha, sercu miła Polska ziemia chłopem stoi, Nie masz innej dlań ostoi Nasze serce - w kłosach złotych, W zdrowym bydle, w owcach kotnych Ziemia źródłem siły naszej, Dla nas - chleb, dla bydła - pasza Wszystko my od ziemi mamy I po śmierci doń wracamy

@Marlett po raz drugi czytam Jesienina w tłumaczeniu i mogę powiedzieć tylko jedno: błagam, czytajcie w oryginale, w wierszach Jesienina język jest kluczowy, w tłumaczeniu w ogóle nie czuje się ducha jego wierszy

Bardzo ciekawy sonet. Tetrastychy są rymowane jak w sonecie włoskim, dwuwiersz - jak w sonecie angielskim. Oryginalna forma i tematyka typowa dla sonetów. Cieszę się, że ta forma jest wciąż popularna. Jestem pozytywnie zaskoczony.

Kolega porwał się na anapest, z punktu widzenia języka polskiego bardzo trudny, więc brawo!

Dzisiaj deszcz po tobie płacze, Wyje z bólu zimny wiatr Kruk na brzozie tęskno kracze, Zasępiony cały świat Piewco drzew, księżyca w wodzie, Wiejskich chat i łanów zbóż I tańczących w korowodzie, Ciemnych nocy, jasnych zórz Wielkim byłeś ty poetą, Muzom dałeś duszę swą Gdy zabrakło atramentu Napisałeś wiersze krwią Nie czekałeś, aż na ganku Spotka cię wesoły maj, Odjechałeś o poranku Na różowym koniu w dal