Znajdź zawartość

W oceanie niepewności zanurzam myśli, każdy posiada nieco inną wizję świata. Czy jego prawdziwy obraz sam się nakreśli? czy bez eureki miną znów kolejne lata. Szara codzienność nas czasami zaskakuje, nieprzewidywalnością nawet prostych zdarzeń. Aura tajemnicy życia nas wciąż nurtuje, mimo enigmatycznego odbioru wrażeń. W gęstwinie wiedzy już i tak przeogromnej, w meandrach teorii, pewność zagrożona. Trzymamy się mocno wybranej myśli mądrej, po czasie traci znaczenie, również i ona. Stopniowo pojawiają się nowsze odkrycia, głoszone wcześniej prawdy, nagle żyć przestają. Rośnie w nas świadomość złożoności życia, a odkrywcze tezy, pewności nam nie dają. Nurtuje nas ogrom pytań bez odpowiedzi. Cel istnienia pozostaje wciąż tajemnicą. Ziemska prawda w algorytmie Stwórcy siedzi, w prawach wszechświata zarzuconą kotwicą.

Czyż nie jest tak, że odkąd istnieje ludzkość, to co jakiś czas musiało tąpnąć, aby stało się coś nowego? Nowego, ale czy lepszego? Czyż nie jest tak, że uśmiercanie zaczęło być modne? Rezygnując z fascynacji Tajemnicą Życia przerywamy pępowinę łącząca nas z Bogiem i wywołujemy z otchłani Śmierć. I tak oto stajemy przed decyzją - czy wybrać Życie, czy wybrać Śmierć? Jaki będzie wybór, taki będzie świat. Janusz Józef Adamczyk, 29. marca 2020 r.