Znajdź zawartość

Poprosiłem kiedyś o wiersz koleżankę A dostałem od niej kiepską rymowankę Ona była dumna ze dzieło stworzyła A mnie aż ze wstydu gęba się spaliła Wiersza się nie pisze aby było miło Ale trzeba słowa wydzierać mu siłą Czasem w samotności czyhać na nie nocą Czasem brać podstępem, czasem też przemocą Czasem słodkim miodem posmarować usta I kartka zgnieciona - a nowa wciąż pusta... Otworzyć też trzeba i puszkę Pandory I wykraść zaklęty ten róg Wernyhory... Choć nie lubię krytyki Macie przecież rację Chrzanię wszystkie wierszyki Jadę na wakacje!