Znajdź zawartość

W zgęstniałym od dziennego żaru powietrzu leżę W ciemności wsłuchując się w ledwie szum broczących żywicą sosen Słońce zraniło je zbyt mocno pokazując moc życia i zabijania Tak dziwną siłę tworzenia Sam, próbując znaleźć choć powiew z na oścież otwartych drzwi Wyciągam rękę palcami sięgając brzegu łóżka Nie znajdując nikogo, dla kogo żałość nad drzewem byłaby też ważna lub choćby śmieszna.