Znajdź zawartość

Innocenty, Ernestyna W jednym biurze pracowali Choć nie była to rodzina Całkiem nieźle się poznali Duet to dość egzotyczny Jednocześnie rzecz faktyczna Że on był introwertyczny Ona zaś ekstrawertyczna Gdy na przykład się witali Ona miśki i buziaki On zwyczajne „cześć!” z oddali No i uśmiech jako taki Kiedy występ był publiczny I trza było podziw wzniecić On chciał być merytoryczny Ona zaś jak diament świecić Z klientami na bankiecie Ernestyna tańcowała I z najlepszą gadką w świecie Nowych ludzi poznawała Innocenty z drugiej strony Do pokoju się wnet chował Jego parkiet roztańczony Nie do końca relaksował Tak nasz duet fantastyczny Łączył w sobie potencjały Intro- i ekstrawertyczny Rzekłbyś, duet doskonały Jeśli do tablicy wzięty Będzie autor tego dzieła Bardziej on jak Innocenty I historia się zamknęła Link do wykonania:

Z perspektywy mojego miasteczka może się wydawać, że Ziemia jest płaska, ludzie są smutni, a dzieci nie mają głosu. Nic tak nie wprawia w zadumę jak paraliż ulic, arterie ścieżek przerośnięte miażdżycą kurzu, który przykrył ślady obecności. Z końcem tej wątpliwej zimy przekonałem się, że nasze życia mijają się z celem bez słowa a Azja istnieje naprawdę.