Znajdź zawartość

Będę szła na Śródmieście, czekam na ciebie obok 24, Czy ty wiesz, gdzie to jest, czy znów będę czekała jasnej cholery, Aha, czyli dałeś się przekonać, jasne, nie ma sprawy, Zrobiłeś to już kilka razy, więc dziś to chyba przeciętność, Słuchaj Piotr, bez urazy, leć do niej, nie wiem i tak mam przed oczami te obrazy, Ja rozumiem, tyle mi wystarczy, bez usprawiedliwiania czegokolwiek, Raz wracasz z tarcza, raz na tarczy, Szybkie życie w szybkim mieście, mnie poznałeś, może 300, może 200 panien wcześniej, To i tak nie miało trwać wieczenie, ale czasem i chce żebyś to wiedział, czasem było bajecznie, Już po godzinie czuła, że coś się zmieni, nawet nie płakała, ktoś ją w końcu doceni, W jej czerń sukienki i szpilek, przecież głosik ma jak motylek, Chwyta chwile, ale jest porządna, w życiu liczą się tylko deale. Każdy się zastanowi, czemu mu odpuściła, a ona go nawet nie ceniła, Słabo, ocena jest ważna, szczególnie kogoś, przed kim się obnażasz, Słabo, bo to jest bardzo istotne w świecie Panien Migotek, Zgruchotanych szeptem mężczyzn, w wirze szminek i zalotek, w obłoku dymu jej wyobrażenia, świata już nie do spełnienia, czasu już nie do wrócenia, kiedy każdy każdego tak bardzo przecenia.