Znajdź zawartość

Z cyklu "Nieopierzone": https://jerzyjarek.blogspot.com/2022/05/nieopierzone.html m o d l i t w a I która jesteś który a niebo który błogosławiony błogosławionaś która i ty między błogosławion kobieto owoc oby twojego życia

Presja na mnie wielka Przeciwstawić się przeciwnością nie umiem Tylko ciągle się stresuję I ma głowa już od tego pęka Chcę powiedzieć że me życie to udręka Ale przez to już przechodziłem Nie dla narzekania się urodziłem Lecz teraz od stresu trzęsie się moja ręka Mam dwie rzeczy, to co kocham, to co muszę To co kocham łamię mi serce To co muszę podobne jedynie udręce Więc teraz jedynie swój los kuszę Boję się iż śmierć zmuszę Jako jedyną do skończenia mej męki Słychać już tylko płacz i jęki Czy ja się jeszcze z mego łóżka ruszę? Po co mam wstawać? O co walczyć? Chciałbym mieć chociaż z kim zatańczyć Ale myśl o innych zaczyna mnie przerażać Na końcach mych wierszy Próbuję znaleźć nadzieję Lecz kiedy patrzę na me myśli ona jedynie maleje I wiem nie jestem pierwszy Nie będę też ostatni Inni przyjdą po mnie z problemami Może pomogę im mymi wierszami? Jednak odnalazłem nikłe nadziei ostatki Jakoby ktoś mi pomógł Chyba słyszałem kiedyś o nim Wszyscy o nim mówią jakby był stary niczym archaizm Wiem już o kim mówię, najlepsza pomoc na świecie to Bóg przecież