Znajdź zawartość

Słońce powoli zachodzi. Jeszcze zapieje kogut. Zdradził Judasz. Zaparł się Piotr. Spojrzeli i na mnie. Odwróciłam wzrok. „Jeszcze do Ciebie powrócę. Jeszcze tak gorzko zapłaczę, że przez łzy Ciebie zobaczę, Chrystusie.”

Kolaż Psalmisty na 6. do 13. grudnia Niebo, płonąc, pójdzie na zagładę, a gwiazdy w ogniu się rozsypią. Wierność z ziemi wyrośnie. Ucałują się sprawiedliwość i pokój. Ujrzały wszystkie krańce ziemi. Nie postępuje z nami według naszych grzechów. Królestwo Twoje królestwem wszystkich wieków. A droga występnych zaginie. Ty, który zasiadasz nad cherubami! Daj nam nowe życie, a będziemy Cię chwalili. Powstał Eliasz, prorok jak ogień, a słowo jego płonęło jak pochodnia. Nie Eliaszem jesteś, Jezusie, Ale Boga Synem, Chrystusie. 13.12.2020

Błękit nieba przysłonięty chmurami, pozostaje błękitem, deszcz wsiąknie w ziemię, z piorunami bywa gorzej, ale i z deszczem - też różnie, nie zapominając o dinozaurach. Przychodzi czas i na nas, ucieczka na Marsa - zabawą dzieci na wierzchołku wysokiego drzewa! Czymże jest wiek dla Pana Boga? - mniej niż mgnienie naszego oka! Jednym spojrzeniem ogarnia całe życie człowieka. Każde głębokie westchnienie natychmiast dociera do Niego. Tylko jedna noc Mu wystarczyła, by Chrystus zajaśniał nad Ziemią Jakże niewiele potrzeba, by stać się ziarnkiem piasku, albo bratem Pana Boga. Janusz Józef Adamczyk, Świdnik, 14. czerwca 2018 r.