Poeta może płonąć nad wierszem,
lub patrzeć w pustą kartkę na stole.
Umilknąć nagle, wtopić się w przestrzeń,
lub rozpiąć swoje skrzydła... sokole (?)
Poeta może mieć szczupłe dłonie,
i wypalone do cna już wnętrze;
natchnione oczy, kosmyk na czole,
na wierszowisku ronić swe wiersze.
Poetą ciągle targa stary walc,
choć nie jest dzisiaj już w dobrym tonie.
W dłoni ma pióro, w sercu fortepian,
ach... wieczorami w poezji tonie.
- 2012-