Płomień chwili niesie,
a świt — rozpala dni
i nie wiem co przyniesie,
może Ciebie — mi.
Płomień chwili niesie,
coraz większy szum,
w podtopionym świecie,
nadbodźcowych dżum.
Płomień chwili niesie,
sens i wiatr dla słów.
Serce - żagiel, rwie się,
tam gdzie pełnia — ust.
Płomień chwili niesie,
w coraz płytszy czas,
w nadchodzącą jesień,
jeszcze w błękit szans.