An_yx

Uszło już szesnaście wiosen, wbity w grunt przegłosem skorzeniony punkt budowy, afrodyty powiany głosem, i niby z boku powiernik prawd, źródło emocji nie zniweczy uczucia samotności w Langwedocji, bo na zewnątrz odzwierciedleniem środka jest tylko cisza a w środku pokryciem bezsensu życia miłości nisza, i dogrywa melodię stróż łącząc mój świat w wademekum lecz zrywając strunę bytu znaczy odejść w słabości grzechu, w dziesięciu wersach pakt z Diabłem zawieram anielskim głosem paradoks w mozolnym kroku na linii szesnastu wiosen.