frida2010_

Spadam coraz niżej i niżej Gdy pomału dosięgam dna Ono oddala się jeszcze bardziej Ściągając mnie w mrok Tam nie ma już nic Nie ma radości, smutku, zawiści Pustka Nagle widzę światło Przyjaciel czy wróg? Ono daje mi nadzieję Na nowe życie Próbuję z całych sił Jednak zawsze spotykam to samo Poniżenie, strach, ból I znowu spadam Tym razem już nie na dno Pod jego ciemną, zabierającą życie powłokę Taka amatorszczyzna. Proszę o opinie ;)