wojciech_

Kiedy dorosnę ludzie będą mieć twarze, teraz pójdę do szpitala sterta biurokracji przykrywa moją babcie z refundowanym jeszcze tętnem skonstruuje z informacji medialnych moje przejście korytarzem żeby umrzeć widząc ją po raz ostatni i zatrzyma mnie piekło obca 40 letnia kobieta nieuleczalnie powie: to nienormalne Pana miłość jest niezgodna z naturą; jeśli naturą byłby tylko drzewa musiałbym być siekierą. Lekarz: Akceptuje to ale tak publicznie w szpitalu? Może pora żebyś zaczął współczuć tym którzy muszą na ciebie patrzeć Kiedy dorosnę będę mógł się z nią pożegnać i nie będę myślał: Wychowywałem się w tym kraju nielegalnie, stąd ślady roślin na ramionach Widzę was tylko wtedy kiedy nie oddychacie bo wtedy zaczynam żyć Tak, posłucham Was i pójdę przeprosić do świątyni z bitą śmietaną na ustach Moi mili skurwysyni