Poeta Wprawiony

WERSJA WSPÓŁCZESNA stół nakryty widelce zasiadamy wszędzie wokół pełno bólu z miłości do śledzia poświęcam więc swój apetyt WERSJA ROMANTYCZNA Z miłości do śledzia poświęcam swój apetyt, Choć ślina cieknie mi jak woda z kranu. Idea dobra marsza gra na kiszkach, I doprowadza mnie do tragicznego stanu. Wszak nikt nie umarł jeszcze z pełną michą Ja dziś powstrzymam się od tego żarcia, Wiem, dobro wróci do mnie jak bumerang - nie będę jutro rano miał zaparcia. Humanitarną musisz być, ludzkości I kochać kwiatka, myszkę, rybę, żabę. W ostateczności, kiedy głód cię przyprze, Wolno ci delikatnie kąsać trawę.