Waldemar_Witek

, Gdy sięgam po pióro z myślą poety, wewnętrznie czuję głęboką nieskończoność i mimo to wiem, że nie Ty dasz mi tą wielką ziemską miłość. ,, Gdy piszę pierwsze wiersza wersety wiem, że znów piszę nie to co chciałem nie mogę zmusić siebie, bo nie Ty nie Ciebie na myśli miałem. ,,, Gdy dalszą część piszę, rozmyślam nad ludzkim losem tajemniczym i już wydaje mi się, że Cię znam i znów odchodzę z niczym. ,,,, Gdy kończę myśli w wierszu ukryte nie czuję w sobie zadowolenia, to z serc ludzkości cienie zmyte, dają mi powód do rozżalenia. ,,,,, Gdy dalej tak siedząc zamyślony, przeżywam zapisy swego pióra, wiem, że to znów wiersz nie ukończony, czekam na głębsze myśli, bo to była bzdura. Waldemar Witek 1.10.1982r.