Izabela Bartnicka

Cisza jest echem myśli odbijającym się w bezkresie pamięci. ;)

Najgorętsze pragnienia najżarliwsze myśli drzemiące we mnie od wieków przybierają formę za sprawą twych dłoni Zastygłe (jak lawa lata po erupcji wulkanu) uczucia wzniecają powolnie pożar któremu nadano za cel wypalić we mnie korytarz Nim płomień nadziei wysyłał będzie ciepło by uwolnić spod lodowej membrany mą zmrożoną samotnością duszę

Nie zobaczysz jej. Nie usłyszysz. Możesz jej doznać, gdy jesteś sam. Poczujesz ciszę, będąc wśród ludzi, dla których słowa mówią zbyt mało. Jest ona ucieleśnieniem szczęścia. Mimo zaklętego w niej milczenia pozwala wyrazić własne zdanie najlepiej. Jest jedyną z poukładanym porządkiem pośród chaosu tego świata. Jednak nie zawsze oznacza zgodę ze światem. Bywa, że okazuje się najgłośniejszym protestem wobec mąk i cierpień zadawanych przez życie, ludzi i świat. Nie zrozumiesz ciszy. Jej moc jest niepojęta.