Servus Suus

Więc nie pisz.

Daj mi nic, ale daj. Wniosę w lodowaty ocean pustki, trochę otoczę martwym ciałem. I nich na nowo rozpełzną się żyły, popłynie krew i tlen, i niech znowu rozrzyga się czas w trwanie, w zapomnienie. Tylko na chwilę, tylko trochę miłości.

Niestety nie wiem co by odpisał, mam nadzieję że by mnie nie zbył. Dzięki za odwiedziny i uwagę, także pozdrawiam.

Mea culpa, w życiu nie wpadłbym na to.

Może pomoże morzenie możliwości - "Morzanie", kto to? Jeśli agnostycy to chyba bardziej "Możanie" :-) Pozdrawiam

Dzięki za odwiedziny i Twój komentarz, tekst jest na razie samodzielny i nie należy do większej całości, chociaż niczego nie wykluczam :-) Pozdrawiam

jeśli chcę zagadnąć napić się albo zjeść razem z tobą przesyłam luźną wiadomość tak jak teraz nieufnie może gdy się nie udławię wypiję pół litra i ustoję nie wpadnę po drodze w żaden dołek jeśli tak się stanie to jest moja luźna wiadomość bez żadnych obcych wstawek wklejek i klinów Luźna propozycja zmian, wiersz oczywiście dobry. Pozdrawiam

hej co u ciebie na polach elizejskich u mnie księżyce i budziki za grube palta i za cienkie koce (najlepiej sypiam przy otwartym oknie) podobno właśnie teraz kiedy kupuję pączki i chodzę do kina naprawdę pokochałem samego siebie więc grzeszę bez wstydu zupełnie na pamięć ale nie ma w tym morału ani średniówki o jedno tylko cię proszę odpisz bo nadal nie wiem czy można prawdziwie kochać nie wymagając niczego [indent][indent][indent][indent]łukasz

Wiersz dobry, ale rzeczywiście mogłabyś zrezygnować z subtelnego różu na rzecz łatwiejszej do odczytania kolorystyki. Pozdrawiam

Z przyjemnością przeczytałem, pozdrawiam.

On nic, Jego oficjalni wyznawcy owszem. Natomiast zostawiając prywatne poglądy z boku i analizując wiersz, to kiepsko stoisz z rymami: śmiechem-echem miłości-litości Słowa-zachowa szczególnie ten dobór mnie razi. Może spróbowałabyś napisać o podobnej tematyce biały wiersz, miałabyś większą swobodę w złączeniu swoich poglądów i piękna, bo tutaj niestety... Pozdrawiam

Dla mnie słabe, rymowane na siłę - szczególnie ostatnia zwrotka. Pozdrawiam

Wiersz nie jest najgorszy, kto też powiedział że nihilizm ma być piękny, a turpizm jest zakazaną konwencją estetyczną? Użycie liczby mnogiej to de facto przyznanie się do współudziału w ludzkiej nikczemności, a zatem plus masz - nie bawisz się w taniego moralistę. Co do uznania i odbioru wiersza to odpowiedziałeś sobie sam w drugiej strofie: Pozdrawiam

Dzięki za odwiedziny i uwagę, pozdrawiam

I teraz co: ex facili causa mulier mutatur et aura et ego :-)))) Masz rację, wracam do starego, serwus ;-) PS. Przykro mi Alicjo, ale zasadę gramatyczną zapamiętam :-)

http://pl.wikipedia.org/wiki/Juliusz_S%C5%82owacki http://slowacki.klp.pl/ http://www.edulandia.pl/lektury/1,89653,5133353,Juliusz_Slowacki_-_biografia.html http://portalwiedzy.onet.pl/55342,,,,slowacki_juliusz,haslo.html Wybacz jakość "źródeł", ale pośpiesznie znalazłem te, wszędzie Paryż, Francja.

Myślałem, że w Paryżu i pochowali go na Montmartre; prochy zaś sprowadzili dopiero po zamachu majowym i wtedy pochowano je na Wawelu :-)

Ten Słowacki, jeśli myślimy o tym samym, o tym który "wielkim poetą był", to chyba nie do końca umarł w ojczyźnie? Pozdrawiam

Dzięki wielkie już poprawiłem, człowiek uczy się przez całe życie :-)

Dzięki za odwiedziny i porady, ale co do wyjących paznokci :-) nie jestem przekonany. Acz naprawdę zabawne. Pozdrawiam

Zastanawiałem się jeszcze nad wystarczyłoby, ale ostatecznie stanęło nad wystarczy.

Bez Ciebie jestem bez Ciebie ale nie wiem po co zakochanym poetom dni płyną stukają zegary śpiewa trawa lub wyje pies mi tylko paznokcie rosną niech Bóg im wynagrodzi dobrymi wierszami i soczystą pomarańczą dla mnie wystarczy Twoje spojrzenie

Twoje zabawy słowem bardzo mi się podobają, gratuluję. Najbardziej "diablica" i "abecadło satanistów." Na początku zamiast życzliwych przeczytałem Życzliwy, zabrzmiało trochę jak donos ;-) Co do przedmówcy to dziwi mnie jedno, jak ktoś kto twierdzi że tak bardzo dba o własny wizerunek "jeszcze ktoś pomyśli..." może publikować taki komentarz, bo co sobie o Nim pomyśli ten kto go przeczyta... Pozdrawiam

Mam sprzeczne wrażenia: z jednej strony delikatna miłość, z drugiej puch ten rani, nie wiem czy dobrze się wczytałem. Osobiście nie przemawia do mnie rosnący niepokój i okaleczające się niebo, ale to kwestia gustu. Chętnie przeczytałbym wiersz, w którym można by odnaleźć także taką delikatność i zachwyt jakim autorka czaruje chwilę, ale bez romantycznej konwencji nieszczęśliwej "sado-maso miłości", taki w którym podmiot liryczny jest najzwyczajniej szczęśliwy i liczy się dla niego tylko ta chwila szczęścia. Szczęścia bez wyczekiwania, niepokoju, ale takiego które właśnie j e s t :-) Pozdrawiam

Dzięki za odwiedziny, wybaczcie że odpisuje wam wszystkim jednocześnie, ale wydaje mi się wasze zarzuty mają ten sam mianownik "złe, złe, bardzo złe zgorszenie" :-) dlatego też wydaje mi się sensowniejszy ten sposób odpisania zamiast pozornego tworzenia "dyskusji". Pozostało mi jeszcze odpowiedzieć na pytanie Roklina, czemu miał służyć ten wiersz? Czterem rzeczom(kolejność wymienienia nie jest przypadkowa:-) 1. Wyrażeniu radości z powodu, że wkrótce nadejdzie wiosna. 2. Wyrażeniu radości z powodu "złej, złej, bardzo złej" ludzkiej płodności, która cóż poradzę bardzo mi się podoba. 3. Puszczeniu pstryczka w nos, tym wszystkim Nieszczęsnym Aniołom co zamiast sromu mają wargi rozkoszne, a jedyną ich słodyczą jest śpiewanie radosnych pieśni o urokach przyszłego życia, którego daj Boże doświadczą w przyszłości, w zaświatach. 4. Ponownemu wyrażeniu radości z powodu wiary w nadejście wiosny. Pozdrawiam PS. Wszystkim, którzy się zgorszyli i tym którym gorszyć się nie chciało życzę rychłego nadejścia wiosny, oby przyszła jak najszybciej ;-)