Chciałem wzbić się w powietrze jak ptak,
lecz z każdą sekundą byłem bliżej dna,
rozczarowany poleciałem głową w dół,
wiedziałem, że tak ominę ból,
Wszyscy jesteśmy jak ptaki,
wszyscy mamy podcięte skrzydła,
wszyscy za często skaczemy z urwiska,
z pewnością, że nie spadniemy,
Nikt nie uczy się na błędach,
Nikt i nic się tu nie zmienia,
przepraszam, że znowu musisz oglądać,
jak moje ciało gnije na tych głazach,
Wszyscy kiedyś zapalą papierosy,
czas pobiegnie wspak od połowy,
wtedy dym wróci na swoje miejsce,
a na tych głazach pojawi się zdziwienie,
One jeszcze tego nie widziały,
nic im nie powiedziały żadna z morskiej fali,
Za często skaczemy z tego samego urwiska,
wybacz jak znów skoczę, Nikt i nic mnie nie zatrzyma,
