Mikko Jung

Pustynna burza mojego serca miotanie się między istnieniem a niebytem taki oto światek mój czy ma aura aż tak zła jest? Przyjmuję tylko płyn kojący garść gorczycy nie jest litościwa gorzknieję po stokroć stare pudło stoji zakurzone... Księga życia nie chce się pisać atrament pióra schnie narusza strukturę zadając rany bezlitośnie I choć staram się jak mogę dojść do rozrachunku dnia i nocy wciąż za mało by zrobić krok w sen... wcale nie ostateczny...