Amnezja

Nie wiem, gdzie leży granica między splecionymi ustami a miłością Nie wiem też, w której sekundzie zachłanne pragnę przeistacza się w rozpaczliwe potrzebuję Czy układanka z ciał potrafi spoić dwa serca nieskładne I czy topografią ciała można odkryć topografię duszy Szukam mapy szlaków, drogowskazów Miejsca z encyklopedią uczuć w skarbcu Na czarnym niebie świetlisty wóz zabiera mnie w podróż na Manowce

Dziś z miłości umarłam ostatni raz Limit łez został wyczerpany Nigdy więcej nie pozwolę na oswojenie mojego dzikiego serca Wraz ze świtem przyjdzie odpływ zabierze zbędne pozostałości po sentymencie Zmyje niepotrzebne wspomnienia Znów zostanę sama, naga i czysta na wielkiej plaży Zupełnie nieświadoma nieuchronności przypływu.

Moja głowa jest zbyt mało asertywna z dziecinną naiwnością zaprasza do środka wciąż nowych intruzów Czasami mrok nocy przychodzi więc na partię kart stawka bywa wysoka,ostatnio przegrałam miłość Jak na prawdziwego dolnolotnego gracza przystało w bonusie oddałam honor, wciąż zawadzał w kieszeni krzyczał coś i ujadał, protestował jak głupi oddałam go bez żalu i tak był nadpsuty Przeraża mnie tylko,że pewnego razu nocni goście zagarną wszystkie cenne łupy a ja sama zostanę z głową pustą i talią kart, którymi grać nie będzie o co.