Stopex

Zapewne będę ją miał. :) pozdrawiam.

Pieniądze to brudna mamona, Zębami diabła zaostrzona. Wydajesz ją na grzechu stosy. To ona odmienia nasze losy. Ale czy na dobre świat zmienia? Czy prowadzi tylko do stracenia? Podobno daje szczęścia złote góry, Za to miłość wznosi ponad chmury. Zaufaj obdartej, brudnej szacie, Pieniądzom oddanym Tacie. Wtedy będziesz królem ubogich, A nie pachołkiem wśród srogich.

Matka noc spowija świat, Tuli swe dziecię do piersi. Przymyka jego oczy palcami. Śpiewa mu smutną kołysankę. W swej czarnej długiej sukni Ze słońcem śpiącym na reku, Powoli kroczy ciemnymi ulicami. Zdejmując ludziom ich maski. Żyj normalnie, tak jak chcesz Nie graj wielkiego przedstawienia. Kurtyna opadła, widzowie wyszli. Zostałeś tylko Ty, sam. Śpij spokojnie, twoja maska zdjęta. Matczyna płachta Cię otuliła. Śnij, grasz tylko własną sztukę, Jutro słońce i tak twą maskę założy.

To jest przecież wiersz Ewangelizujący! :p Pozdrawiam...

Twoja męka o Uwielbiony Przewala wszystkie trony. Teraz król nie będzie królem, Bo Tyś stanął za nami murem. Twoja męka o Panie, Powoduje ludzi łkanie. Pod twoim krzyżem łzę uroniłem I w twoje posłannictwo uwierzyłem. Daj mi o Domine Zostać przy tobie przez chwile Moje oczy ujrzały twe cierpienie Dokonało się nasze zbawienie. Umarłeś mój Chryste kochany. Teraz zostaniesz pochowany. Trzeciego dnia z martwych powstaniesz I nasze okowy grzechu złamiesz.

Otworzyłaś mi usta Nauczyłaś mnie słów Abym mógł powiedzieć Jak bardzo Cię kocham Ja zaszyłem Tobie usta Nicią zazdrości Igłą pożądania Abyś słuchała Tylko mego głosu

Jest wspaniały... Najbardziej przemówił do mnie początek, ten klimat i metafora. Zostałem ogrzany zachodzącym słońcem i ciągle pozostaje na moich powiekach, nie mogę ich zamknąć... :)

Wielkie dzięki :) Będę uważał z tym słowem!

Bardzo dziękuje :) Właśnie to miałem na myśli ciesze się, ze ktoś to tak odczytał :p

Łza, tylko jedna łza, z twego policzka spływa. Powoli nie spiesząc się, garść twych emocji zmywa. Patrząc na tą scenę smutną, palcem łzę ocieram. Dotykając jedwabnej skóry, w wspomnienia powracam. Nie płacz, nie płacz. O piękna tym sprawiasz ból przeraźliwy, Choć, ja Cię teraz przytulę jak człowiek dobrotliwy. Otulę ciepłym słonecznym płaszczem, którym jestem ja, sam. Mroźna księżycowa kraina ukradła radość, pójdę tam. Gestem osuszę łzy, a śmiechem zgaszę złość. Nie musisz już płakać kochana, nie musisz, już dość! Wiele łez popłynęło, za długo się zamartwiałaś. Ciemnymi nocami w poduszkę uczucia lałaś. Ale koniec, twoje smutki już dawno przeminęły, Wszystkie złe odczucia, mary męczące prysnęły! Teraz ciesz się i wesel to, co Ci powiem zapamiętaj: Przelewaj łzy w radości, nie smutku, w tym trwaj

Pięknie śpiewałem, byli zawistni Brzydko śpiewałem, śmiali się Straciłem głos, czuli się lepsi ode mnie A ja? Pięknie śpiewali, zazdrościłem Brzydko śpiewali, cieszyłem się w duchu Stracili głos...Teraz razem milczymy.

Długa ośnieżona pusta ścieżka. Pierwszy człowiek zostawia swe ślady. W każdym z nich, jest on sam. Pozostawia tam niewielką cząstkę siebie. Długa ośnieżona wydeptana ścieżka. Na jednej drodze tyle różnych odcisków. Niektóre naruszone przez inne, Wtedy losy ludzi splątują się. Długa ośnieżona wydeptana ścieżka. Każdy z nas musi ją przejść. Życie toczy się dalej, a naszych śladów przybywa. Niektóre znikły, zadeptane przez inne. Długa ośnieżona pusta ścieżka. Stawiam pierwsze kroki, zastawiam moje życie. Oglądam się za siebie, widzę mą historię. Może kiedyś ktoś naruszy mój ślad, mnie.

Przepiękny, szczególnie końcówka :P