ala baba

jest personalne słońce rozpromienia twarz i powieki opadające skleja na jakiś czas by z powrotem rozerwać zły sen który gubi wątek a potem będzie czekać aż uspokoi oddech swoim delikatnym wdechem przepisane z tobą noce wciąż miłe wspomnienie rozmowy z uwielbionym kocem który wciąż ma twoje myślenie w te chwile zamienione w których jest na nim postać w ramie na stałe wtulonej kobiety która chce już zostać choć nie widzisz horyzontu znajdę dla ciebie inny by nie oddzielał zmroku i nie pozostawiał poczucia winy za odejście dnia bo gdzie było nam